Ο Άγιος Μεγαλομάρτυς Φανούριος

 Οὐράνιον ἐφύμνιον, ἐν γῇ τελεῖται λαμπρῶς, ἐπίγειον πανήγυριν νῦν ἑορτάζει φαιδρῶς, ἀγγέλων πολίτευμα· ἄνωθεν ὑμνῳδίαις εὐφημοῦσι τοὺς ἄθλους, κάτωθεν Ἐκκλησίᾳ τὴν οὐράνιον δόξαν· ἣν εὗρες πόνοις καὶ ἄθλοις τοῖς σοῖς Φανούριε ἔνδοξε.

Ο Άγιος Φανούριος είναι από τους πιο αγαπητούς αγίους στις καρδίες των ελλήνων, όπου κάθε χρόνο η εκκλησία μας πανηγυρίζει την μνήμη του στις 27 Αυγούστου. Σύμφωνα με τα στοιχεία από τον μέγα συναξαριστή του Κων/νου Χ. Δουκάκη (1891), δεν γνωρίζουμε πληροφορίες για τους γονείς του, σε ποιον καιρό έζησε και με ποιους άρχοντες έδωσε την αληθινή ομολογία επειδή ο βίος του έχει χαθεί. Το μόνο το οποίο είναι γνωστό είναι ότι τον καιρό που οι αγαρηνοί εξουσίαζαν την Ρόδο, ήθελαν να χτίσουν τα τείχη της πόλης όπου οι προηγούμενοι πολέμιοι τα είχαν κατεδαφίσει. Άρχισαν, λοιπόν να στέλνουν εργάτες έξω απ' το νότιο μέρος του φρουρίου για να μαζέψουν πέτρες απ' τα μισογκρεμισμένα σπί­τια των κατοίκων, με στόχο να χτιστούν ξανά τα νέα τείχη της πόλης τους. Εκεί σκάβοντας στον τόπον εκείνον βρήκαν μία ωραία εκκλησία αλλά με μισογκρεμισμένη την μια της πλευρά, στην οποία βρήκαν πολλές εικόνες οι οποίες όμως ήταν φθαρμένες από την πολυκαιρία. Η μόνη εικόνα που ήταν γερή και είχε τόσο ζωντανά χρώματα που φαινόταν σαν να την είχαν ζωγραφίσει εκείνη την ημέρα ήταν του Αγίου Φανουρίου. Μετά την εύρεση του ναού καλέστηκε ο αρχιερέας του τόπου Νείλος ο Β' ο Διασπωρινός (1355 - 1369 μ.Χ.) άνθρωπος αγιότητας και λόγιος ο οποίος διάβασε τα γράμματα της εικόνας τα οποία έλεγαν “ο Άγιος Φανούριος”. Ηαυθεντική εικόνα που βρέθηκε διασώζεται έως σήμερα στην Ρόδο (Εικ 1, Εικ 2) είναι δε αγιογραφημένη με σύνθετη τεχνοτροπία όπου στη μεγαλύτερη έκταση του κεντρικού μέρος είναι αγιογραφημένος ολόσωμος ο Άγιος, φορώντας στρατιωτική στολή και κρατώντας στο δεξί του χέρι σταυρό όπου πάνω από αυτόν υπάρχει μία αναμμένη λαμπάδα. Γύρω της εικόνας υπάρχουν 12 μικρότερες παραστάσεις των μαρτυρίων που υπέστη ο Άγιος.

Εικόνα 1: Η γνήσια εικόνα του Αγίου Φανουρίου, που βρέθηκε στη Ρόδο γύρω στα 1355-1369 μ.X

Εικόνα 2: Η γνήσια εικόνα του Αγίου Φανουρίου, που βρέθηκε στη Ρόδο γύρω στα 1355-1369 μ.X

Οι παραστάσεις από αριστερά προς τα δεξιά είναι ακόλουθες:

1. Ο Άγιος παρουσιάζεται όρθιος μπροστά στον ηγεμόνα και φαίνεται να υπερασπίζεται με θάρρος και τόλμη την Πίστη του. 

 2.Στην σκηνή αυτή ο Άγιος παρουσιάζεται στην φυλακή γονατιστός προσευχόμενος νιώθοντας την θεία παρηγοριά και λαμβάνοντας το φως της Χάριτος του Τριαδικού Θεού. 

 3.Στην επόμενη παράσταση της αγιογραφίας φαίνεται περιτριγυρισμένος στο μέσο από στρατιώτες που τον έχουν γυμνό καθισμένο και με σιδερένια εργαλεία τρυπούν τον θώρακα και τα πλευρά του. 4.Στην συνέχεια, ο Άγιος παρουσιάζετε δεμένος εξεταζόμενος εμπροσθέν του εικονίζονται ένας ηγεμόνος και ένας στρατιώτης ο οποίος πίσω του κρατάει μια μεγάλη πέτρα χτυπώντας τον για ν' αναγκασθεί να υποκύψει και ν' αρνηθεί τον Κύριο. 

 5.Στην σκηνή αυτή απεικονίζεται ο Άγιος στο έδαφος και στρατιώτες τον χτυπούν με μαστίγια για να κάμψουν το ακμαίο ηθικό του. 

 6. Ο Άγιος παρουσιάζετε ακινητοποιημένος στο μέσο και δύο λιοντάρια τον έχουν περικυκλώσει.

 7. Ο Άγιος παρουσιάζετε καταπλακωμένος από ένα τεράστιο λίθο καταμήκος του σώματός του, βέβαιοι πια οι δήμιοι πως θα τον αποτελειώσουν. 

 8. Η σκηνή παρουσιάζει τον Άγιο μπροστά σε βωμό, όπου οι δήμιοι του τον προτρέπουν να θυσιάσει, βάζοντας στις παλάμες του αναμμένα κάρβουνα. Σε αυτήν διακρίνεται ένας διάβολος που έχει τη μορφή δράκου, που πετά στον αέρα και κλαίει για την αποτυχία του. 

 9.Στην σκηνή αυτή οι δήμιοι του Αγίου με μανία και σκληρότητα καίουν με αναμμένες λαμπάδες το ολόγυμνο σώμα του, όπου φαίνεται έτσι η καρτερικότητα και η αληθινή αγάπη του για τον Κύριο. 10.Στην παράσταση αυτή ο Άγιος Φανούριος βρίσκεται και πάλι στη φυ­λακή και προσεύχεται με δάκρυα στον θεό, για να τον ενισχύσει ν' αντέξει μέχρι τέλους τα βασανι­στήρια. 

 11. Η προτελευταία σκηνή παρουσιάζει τον Άγιο μέσα σ' ένα μεγάλο καμίνι να στέκεται όρθιος πάνω σ' ένα σκαμνί και να τον περιζώνουν φλόγες και καπνοί. Ο Άγιος φαίνεται να προσεύχεται αδιάκοπα στον Θεό 

12. Η τελευταία σκηνή είναι πιθανόν το τέλος του μαρτυρίου του όπου οι άγριοι βασανιστές του χρησιμο­ποιούν και μηχανικά μέσα για να φθάσουν στο κορύφωμα του μαρτυρίου του. Έχουν δέσει τον Άγιο πάνω σ' ένα κύλινδρο με ατσάλινα καρφιά κι αυτό καθώς περιστρέφεται, του συντρίβει τα κόκαλα. Υποφέρει εκείνος αγόγγυστα κι έτσι άκαμπτος κι ανυποχώρητος παραδίδει την ψυχή αυτού στα χέρια του Πανάγαθου Θεού και λαμβάνει τον αμάραντο στέφανον. 

Αυτά τα 12 μαρτυρικά σημεία που ήταν ζωγραφισμένα στην εικόνα κατάλαβε ο αρχιερέας πώς ο Άγιος ήταν μάρτυρας. Ο καλός και ευλαβής αρχιερέας έστειλε ανθρώπους στον ηγεμόνα του τόπου να του δώσουν τον Ιερό Ναό για να τον ανακαινίσει αλλά δεν δέχθηκε. Ο αρχιερέας πήγε μόνος του τότε στην Κωνσταντινούπολη στον Σουλτάνο και εκεί του παραχωρήθηκε η οριστική άδεια για να χτιστεί και να ανακαινισθεί ο Ιερός Ναός. 

 O Άγιος και τα Θαύματά του.

  Ένα από τα θαύματα τα οποία έχουν καταγραφεί στην ιστορία ήταν τον καιρό που το νησί της Κρήτης δεν είχε χριστιανό αρχιερέα αλλά λατίνο. Βρισκόταν δηλαδή υπό την κυριαρχία των Λατίνων (1204 - 1669 μ.Χ.) οι οποίοι με πονηριά δεν άφηναν να γίνει νέος μητροπολίτης ούτε επίσκοπος ούτε Ιερέας όταν απεβίωναν οι παλαιότεροι. Η κίνηση αυτή είχε πονηρό σκοπό για να μπορέσουν με τον καιρό να γυρίσουν τους ορθόδοξους σε παπικά δόγματα. Όσοι χριστιανοί ήθελαν εκείνο τον καιρό να ιεροθούν πήγαιναν στο νησί των Κυθήρων για να χειροτονηθούν. Κάποια στιγμή ταξίδεψαν από την Κρήτη τρεις διάκονοι και πήγαν στον αρχιερέα των Κυθήρων και αφού τους χειροτόνησε, κατά την διάρκεια της επιστροφής τους αιχμαλώτισαν οι αγαρηνοί στο πέλαγος και τους έφεραν στο νησί της Ρόδου όπου τους πούλησαν πάλι σε αγαρηνούς.

 Οι δύστυχοι εκείνοι χειροτονηθέντες ιερείς θρηνούσαν για τη συμφορά τους ημέρα και νύχτα. Εκεί άκουσαν από ντόπιους για τα μεγάλα θαύματα του Αγίου Φανουρίου και αμέσως προσευχήθηκαν με θερμά δάκρυα προς τον Άγιο δεόμενοι να τους ελευθερώσει από την αιχμαλωσία. Πήραν την άδεια από τους αφέντες τους να πάνε να προσκυνήσουν στο ναό του Αγίου και καθώς βρέθηκαν και οι τρεις μπροστά στην εικόνα του, έπεσαν με δάκρυα για να τους ελευθερώσει από τα χέρια των αγαρηνών. Ο Άγιος είδε τα δάκρυά τους και άκουσε τη δέηση τους και την πρώτη εκείνη νύχτα εμφανίστηκε μπροστά στους αγαρηνούς αφέντες τους και τους πρόσταξε να αφήσουν τους δούλους του Θεού ελεύθερους διαφορετικά θα τους βρει μεγάλη δοκιμασία. Οι Αγαρηνοί νόμιζαν ότι αυτό που είδαν ήταν προϊόν μαγείας και τους έβαλαν αλυσίδες και υπέστησαν βαρύτερα βάσανα. 

Ο Άγιος ήρθε ξανά την επόμενη νύχτα και τους ενθάρρυνε λέγοντας τους ότι αύριο θα τους ελευθερώσει. Έπειτα φανερώθηκε στους αγαρηνούς και ελέγχοντας αυτούς αυστηρώς είπε ότι αν και αύριο δεν τους ελευθερώσετε θα δείτε τη δύναμη του Θεού και μετά έφυγε ο Άγιος. Όσοι ήταν σε εκείνα τα τρία σπίτια όλοι τυφλώθηκαν και έμειναν παράλυτοι με δριμύτατους πόνους και ξημέρωσαν βασανιζόμενοι μικροί και μεγάλοι. Ρωτώντας τους συγγενείς τους τι να κάνουν, αποφάσισαν να καλέσουν τους τρεις ιερείς και να τους ρωτήσουν αν είναι δυνατόν να τους γιατρέψουν. Όταν εμφανίστηκαν οι Ιερείς απάντησαν ότι εμείς θα παρακαλέσουμε τον Θεό και εκείνος θα κάνει το θέλημά του. 

 Την τρίτη νύχτα παρουσιάστηκε πάλι ο Άγιος Φανούριος στους Αγαρηνούς και τους ανακοίνωσε πως αν δεν έστελναν οι τρεις άρχοντες γραπτώς στο ναό το γράμμα απελευθέρωσης τότε ούτε υγεία θα είχαν ούτε το ποθούμενο φως. Τότε συμβουλεύτηκαν τους συγγενείς τους και τους φίλους τους και έστειλαν το απελευθερωτικό γράμμα και αφήσαν και τα τρία έμπροσθεν στην εικόνα του Αγίου και ο του θαύματος μόλις γύρισαν οι απεσταλμένοι από τον Ιερό Ναό βρέθηκαν υγιείς οι παράλυτοι και οι τυφλοί, οι οποίοι βλέποντας το μεγάλο θαύμα έδωσαν τα έξοδα του ταξιδιού στους Ιερείς και τους έστειλαν στην πατρίδα τους. Οι δε ιερείς ζωγράφισαν την εικόνα του Αγίου Φανουρίου και την πήραν στη Κρήτη δοξολογώντας και ευχαριστώντας τον Άγιο για την ευεργεσία του.

Τα εγκώμια της κοιμήσεως της Θεοτόκου

 

Στάσις Πρώτη

Ἡ Ἁγνὴ ἐν τάφῳ, κατετέθης βαβαί, ἡ Θεὸν ἐν τῇ γαστρί Σου χωρήσασα καὶ κυήσασα ἀφράστως ἐπὶ γῆς.

Μαριὰμ πῶς θνήσκεις, πῶς τῷ τάφω οἰκεῖς, τῆς ζωῆς τὸν χορηγὸν ἡ γεννήσασα, τοὺς νεκροὺς ἑξαναστήσαντα φθορᾶς;

Μέτρα γῆς ὁ στήσας, Θεὸς Λόγος, ἁγνή, χωρητὸς τῇ Σῇ νηδὺϊ ἐγένετο· πῶς ἐν τάφῳ σμικροτάτῳ Σὺ χωρεῖς;

Τὸν ὡραῖον κάλλει, παρὰ πάντας βροτούς, ἡ γεννήσασα ἀνείδεος φαίνεται, ὑποκύπτουσα θεσμοῖς τοῖς φυσικοῖς.

Διά Σοῦ ὁ Ἅδης, ἐγυμνώθη, Σεμνή, καὶ ἡμεῖς δόξαν Θεοῦ ἐνεδύθημεν· πῶς οὖν κύπτεις τοῖς τῆς φύσεως θεσμοῖς;

Διά Σοῦ τὸ κέντρον, τοῦ θανάτου, Σεμνή, συνετρίβη καὶ φθορᾶς ἀπηλλάγημεν· πῶς οὖν θνήσκεις καὶ λογίζῃ ἐν νεκροῖς;

Χώραν ἀχωρήτου, τοῦ Θεοῦ Μαριάμ, χρηματίσασαν καὶ Ἅγιον τέμενος, νῦν καλύπτει Σὲ ἀγρὸς Γεθσημανῆς.

Ὑπό γῆν κατῆλθες, ἐπὶ γῆς τὸν Χριστὸν, ἡ κυήσασα ὡς βρέφος, θεόνυμφε, ἵνά σώσῃ ἐκ θανάτου τοὺς βροτούς.

Ἀπορεῖ καὶ φύσις, καὶ πληθὺς νοερά, τὸν ἐν Σοί, Παρθενομῆτορ μυστήριον, τῆς ἐνδόξου καὶ ἀῤῥήτου Σου ταφῆς.

Ὤ θαυμάτων ξένων, ὢ πραγμάτων καινῶν! ἡ πνοῆς μου τὸν δοτῆρα κυήσασα, ἄπνους κεῖται καὶ κηδεύεται νεκρά.

Ἀποστὸλων δῆμος, θεαρχίῳ βουλῇ, πρὸς Σὲ ἣκει μεταρσίως αἰρόμενος, τοῦ κηδεῦσαί Σου τὸ σῶμα τὸ σεπτὸν.

Νοερῶν συντρέχει, στρατιῶν ἡ πληθύς, Ἀποστὸλοις σὺν Ἁγίοις κηδεῦσαι Σέ τὴν Πανάχραντον Μητέρα τοῦ Θεοῦ.

Ἐξουσίαι, Θρόνοι, Χερουβείμ, Σεραφείμ, Κυριότητες, Ἀρχαὶ σὺν Δυνάμεσι, τὴν Σὴν κοίμησιν ὑμνοῦσιν εὐλαβῶς.

Θνήσκεις νεκρωθεῖσα, ἀνθρώπινῳ θεσμῷ ἡ τῆς φύσεως τοὺς ὅρους νικήσασα, τῷ Σῷ τὸκῳ Μητροπάρθενε Ἁγνή.

Νοεραὶ Σε τάξεις, ἠπλωμένην νεκράν, ὃτε εἶδον ἐκπλαγεῖσαι Πανάχραντε, ἐκαλύπτοντο ταῖς πτέρυξιν αὐτῶν.

Ὕμνοις οὐρανίοις, ἐμελώδουν, Σεμνή, τὴν τριήμερον ταφήν Σου οἱ Ἄγγελοι καὶ τὴν δόξαν ἐμεγάλυνον τὴν Σήν.

Οὐρανὸς ὡς ἄλλος, ἀνεδείχθη, Ἁγνή, δεξαμένη τὸ Σὸν σκῆνος τὸ ἄχραντον ἡ ἁγία καὶ σεπτὴ Γεθσημανῆ.

Ὅπου γὰρ τὸ σκῆνος, τῆς Μητρὸς τοῦ Θεοῦ, κατοικεῖ ἐκεῖ χορεῖαι αὐλίζονται, οὐρανίων οὐσιῶν πανευλαβῶς.

Τὴν γὰρ Σὴν γαστέρα, ὁ Υἱός τοῦ Θεοῦ, πλατυτέραν οὐρανῶν ἀπειργάσατο καὶ τὴν μήτραν θρόνον θεῖον ἀληθῶς.

Τούς τοῦ Λόγου μύστας θάμβος εἶχεν, Ἁγνή, Σὲ νεκρὰν οὖσαν καὶ ἄφωνον βλέποντας, χρηματίσασαν Μητέρα τῆς Ζωῆς.

Τάφος μὲν καλύπτει, τὸ Σόν, σκῆνος, Ἁγνή, τὴν δὲ θείαν Σου ψυχὴν χειριζόμενος, ὁ Υἱός Σου ἀγκαλίζεται λαμπρῶς.

Βασιλὶς καὶ πόλου, καὶ τῆς γῆς ἀληθῶς, εἰ καὶ τάφῳ σμικροτάτῳ συγκέκλεισαι, ἐγνωρίσθῃς πάσῃ κτίσει Μαριάμ.

Νύμφην τοῦ Ὑψίστου, καὶ Μητέρα σαφῶς, Ἰησοῦ τοῦ Θεοῦ Λόγου γινώσκομεν, κἂν ἐν τάφῳ Σὲ ὁρῶμεν ὡς φθαρτήν.

Ἄνθος ἀφθαρσίας, καὶ Μητέρα Θεοῦ, οἴδαμέν Σε καὶ κηρύττομεν, Ἄχραντε, κἂν ἐν τάφῳ σὲ ὀρῶμεν ὡς θνητήν.

Κλεῖς τῆς βασιλείας, τοῦ Θεοῦ ἀληθῶς, ἐγνωρίσθῃς τοῖς πιστοῖς Ἀειπάρθενε, κἂν ὁ τάφος Σὲ καλύπτῃ ὡς νεκράν.

Πύλη σωτηρίας, ἐγεννήθῃς ἡμῖν, ἀρχηγὸς τὲ νοητῆς ἀναπλάσεως, κἂν ὑπείκῃς τῇ τῆς φύσεως φθορᾷ.

Στάμνον τήν τὸ μάννα, δεξαμένη τὸ πρίν, τὸ οὐράνιον ὁ τάφος Σὲ δέχεται, νῦν, Παρθένε, τὴν αἰτίαν τῆς ζωῆς.

Ῥάβδος ἡ τὸ ἄνθος, τὸ εὐῶδες Χριστόν, ἐξανθήσασα τῷ τάφῳ νῦν τέθαπται, ἵνα φύσῃ σωτηρίας τὸν καρπόν.

Παρὰ τὴν κοιλάδα, τοῦ κλαυθμῶνος τὸ Σόν, κατετέθη σκῆνος, Ἄχραντε, σύμβολον παρακλήσεως κλαιόντων τῆς ἔκ Σοῦ.

Ἔνθα γὰρ ἡ κρίσις, ζώντων τε καὶ νεκρῶν, τὸ Σὸν σκῆνος κατετέθη Πανάμωμε, ὡς δυσώπησις μεγίστη τοῦ Κριτοῦ.

Σὺ γὰρ μόνη πέλεις, ἐν θνητοῖς ἀληθῶς, Ἀναστάσεως τὸν τύπον ἐκλάμπουσα, Σὺ καὶ μόνη τῶν πταιόντων ἱλασμός.

Θρόνος τοῦ Ὑψίστου γενομένη Ἁγνή, ἀπὸ γῆς πρὸς οὐρανὸν μεταβέβηκας, μεταστᾶσα εἰς αἰώνιον ζωήν.

Ἤνικα ἐπέστη, Ἀποστὸλων πληθύς, τῇ κηδεύσει Σου βοῶντες ἐκόπτοντο τὴν Σὴν στέρησιν θρηνοῦντες γοερῶς.

Τὸν ἐχθρόν Σῷ τὸκῳ, θανατώσασα πρίν, ἀθανάτους εἰς σκηνὰς μεταβέβηκας, νεκρωθεῖσα νόμῳ φύσεως βροτῶν.

Ἔχαιρον χορείαι, οὐρανίων νοῶν, ἀπὸ γῆς Σε φερομένην δεχόμεναι, εἰς οὐράνια σκηνώματα Ἁγνή.

Ὡς ἔτεκες πάλαι, ὑπὲρ λόγον καὶ νοῦν, οὕτω καὶ μετέστης νῦν Ἄχραντε, παραδόξως ἀπὸ γῆς εἰς οὐρανούς.

Τέρπονται, Παρθένε, οὐρανὸς τε καὶ γῆ· διὰ γὰρ Σου τῆς ἑνώσεως ἔτυχον, ὑψωθείσης εἰς τὰ ἄνω θαυμαστῶς.

Περιβεβλημένη, νῦν παρέστῃς Θεῷ καὶ πεποικιλμένη ἐν χαρίσιν, ὡς βασίλισσα καὶ Μήτηρ τοῦ Θεοῦ.

Ἄγγελος Κυρίου, πρὸ τριῶν ἡμερῶν παραγίνεται πρὸς Σὲ τὴν Πανάμωμον, τὴν μετάστασιν γνωρίζων Σοι τὴν Σήν.

Προσκομίζει κλάδον, φοίνικος Σοι σεμνή, σύμβολον τῆς Σῆς ἀνυψώσεως, ὁ Ἀρχάγγελος πεμφθεὶς ἐξ οὐρανοῦ.

Ὤ χαρᾶς ἀπείρου, ἧς ἐπλήσθης Ἁγνή, τοῦ Ἀγγέλου Γαβριήλ Σοι μηνύσαντος, τὴν μετάστασιν τὴν Σὴν πρὸς οὐρανόν.

Κλίνουσι τοὺς κλάδους τὰ τοῦ ὄρους φυτά, καὶ προσνέμουσι τὸ σέβας Πανάχραντε, ὡς Δεσποίνῃ Σοι πληροῦντα τὴν τιμήν.

Ἅσωμάτων στίφη, οὐρανόθεν Σεμνή, τὴ Σιών πανευλαβῶς παραγίνεται, σὺν Δεσπότῃ τῷ οἰκείῳ ἐπὶ Σε.

Τῇ σεπτῇ ἐμψύχῳ, τοῦ Θεοῦ κιβωτῷ, τολμήσαντος προσψαῦσαι ἀπέκοψεν, ὁ Ἀρχάγγελος τάς χείρας τρομερῶς.

Δάκρυσι καὶ θρήνοις, γοεροῖς ἐπὶ Σοί πᾶσαι αἱ Σαί φίλαι ἐκόπτοντο, τὴν μετάστασιν μὴ φέρουσαι τὴν Σήν.

Ὡς ἐκεῖναι τὸτε, καὶ ἡμεῖς νῦν θερμῶς, ἰκετεύομεν τοὺς δούλους Σου Δέσποινα, μεταστᾶσα μή ἐᾲσης ὀρφανούς.

Νεῦσον οὐρανόθεν, καὶ ἡμῖν τοῖς ἐν γῇ, καὶ καταπέμψον τὸ ἄπειρον ἔλεος τοῖς τιμῶσί Σου τὴν κοίμησιν Ἁγνή.

Ὢ χαρίτων βρύσις, ὢ θαυμάτων πηγή, ὡς ἀμέτρητον τὸ ἔλεος ἔχουσα, μὴ ἐλλείπῃς κατοικτείρουσα ἡμᾶς.

Προφητῶν ἀπάντων, νῦν πληροῦνται ἐν Σοί, αἱ προῤῥήσεις Παναμώμητε Δέσποινα, μεταστάσῃ εἰς τὴν ἄληκτον ζωήν.

Νῦν παρέστης ὄντως, καθὼς ψάλλει Δαβίδ, ὁ προπάτωρ Σου Πανύμνητε Δέσποινα, ὡς βασίλισσα τῷ θρόνῳ τοῦ Θεοῦ.

Ἔδει γὰρ Σε ὄντως, ἀνελθεῖν εἰς μονάς, οὐρανίους καὶ σκηνώματα σύσσωμον, ὡς παστάδα Θεοῦ Λόγου καὶ σκηνήν.

Ὁ Θωμὰς ἐκλείπει, τῆς κηδείας τῆς Σῆς, κατὰ θείαν εὐδοκίαν Πανάχραντε, ὅπως γνῶμεν τὴν μετάστασιν τὴν Σήν.

Προσκυνῆσαι θέλων, καὶ αὐτὸς εὐλαβῶς, τὸ πανάχραντον καὶ ἅγιον σκῆνος Σου, εὗρε τούτου γὲ τὸν τάφον Σου κενόν.

Πιστοὶ πάντες δεῦτε, καὶ ἡμεῖς εὐλαβῶς, τῇ κηδεύσει τῆς Δεσποίνης συνδράμωμεν, ἀπαιρούσης ἀπὸ γῆς πρὸς οὐρανόν.

Ἐξοδίοις ὕμνοις, καὶ ἡμεῖς εἰς τὴν ταφήν, τῆς Πανάγνου εὐλαβῶς ἀνυμνήσωμεν, σὺν ἀνδράσι θεολήπτοις ψαλμικῶς.

Τράπεζα ἡ θεία, ἡ βαστάσασα πρίν, εὐθηνίας ἱλασμὸν νῦν μεθίστασαι, εἰς σκηνώματα τὰ θεῖα τῆς τρυφῆς.

Ἡ χρυσή λυχνία, ἡ το ἄχραντον φῶς, δεξαμένη νῦν εἰς ὕψος ἀνάγεται, εἰς σκηνὴν τὴν ἐνδοτέραν τοῦ Θεοῦ.

Κλῖμαξ ἡ ἁγία, ἣν προεῖδε σαφῶς, Ἰακὼβ δι᾿ ἧς κατέβη Ὕψιστος, ἀνυψοῦται ἀπὸ γῆς πρὸς οὐρανόν.

Γέφυρα ὑψοῦται, ἡ μετάγουσα πρίν, ἐκ θανάτου πρὸς ζωὴν τὴν ἀκήρατον, τοὺς θανόντας παραβάσει τοῦ Ἀδάμ.

Νῦν οὗν συγχορεύει, οὐρανοῖς τὰ ἐν γῇ καὶ ἀνθρώποις συναυλίζονται Ἄγγελοι, Σοῦ Παρθένε μεταστάσης πρὸς Θεόν.

Ἤλαμπας ἡ θεία, τοῦ ἀῤῥήτου φωτός, φρυκτωροῦσα οὐρανόθεν τοὺς δούλους Σου, μὴ ἐλλείπῃς Ἀγαθὴ τοὺς ἐπὶ γῆς.

Ὡς νεφέλη κούφη, ὑψουμένη, Ἁγνή, μεταρσίως πρὸς Θεὸν τῶν χαρίτων Σου, ἀεὶ ῥαῖνε τὰς ψεκάδας ἐφ᾿ ἡμᾶς.

Ἐν εὐδίῳ ὅρμῳ, τῆς ἀῤῥήτου χαρᾶς, νῦν ὁρμοῦσα ἐπικούρει Θεόνυμφε, καὶ ἡμῖν χειμαζομένοις ἐπὶ γῆς.

Ἐν σκηναῖς Ὑψίστου, κατοικοῦσα Ἁγνή, τὴν σκηνὴν ἐν ᾗ Θεὸς μεγαλύνεται, ἐν γῇ σκέπε λυτρουμένη πειρασμῶν.

Βασιλέων σκῆπτρα, ὀρθοδόξων Ἁγνή, καὶ λαοῦ Σου εὐσεβοῦς κέρας κράτυνον, ὡς δεσπόζουσα ἁπάντων τῶν κτιστῶν.

Ὥσπερ ἐπὶ πόλον, οὐρανοῦ Ἀγαθή, τὸν ἀσάλευτον ὁρῶσιν οἱ πλέοντες, οὕτω πάντες ἀτενίζομεν πρὸς Σε.

Ἱερέων πέλεις, καύχημα εὐλαβῶν, ἐκκλησίας τὸ ἀκραδάντον στήριγμα, καὶ ὁσίων ἀσκητῶν ἡ ἀρωγός.

Καὶ Θεοῦ Μητέρα, καὶ Παρθένον Ἁγνήν, οἱ ὀρθόδοξοι ἀεὶ Σε κηρύττομεν, καὶ δοξάζομεν τὸ κράτος Σου Σεμνή.

Ποταμοὺς χαρίτων, ἀναβρύει ἡμῖν, ὁ Σὸς τάφος καὶ πηγάζει ἰάματα, κἄν τοῦ σκήνους Σου ὁρᾶται νῦν κενός.

Ἐπί Σὲ θαῤῥοῦμεν, οἱ πιστοὶ ἀσφαλῶς, ὡς πρεσβείαν πρὸς τὸν Κύριον ἔχοντες, ἀπροσμάχητον καὶ σκέπην κραταιάν.

Κοινωνοὺς γενέσθαι, καὶ ἡμᾶς Ἀγαθή, βασιλείας τοῦ Υἱοῦ Σου ἀξίωσον, μεσιτεύουσα ἀλήκτως πρὸς αὐτόν.

Εἰ γὰρ παραβάται, τῶν αὐτοῦ ἐντολῶν, καθ᾿ ἑκάστην ἀνοήτως γινόμεθα, ἀλλ᾿ οὐδέποτε ἀρνούμεθα αὐτόν.

Ἀγαθὴ γὰρ ὄντως Μήτηρ οὖσα Υἱοῦ, ἀγαθοῦ καὶ φιλανθρώπου ἀγάθυνον, ὡς φιλάγαθος Παρθένε καὶ ἡμᾶς.

Δόξα Πατρὶ καὶ Υἱῷ καὶ Ἁγίῳ Πνεύματι.

Ἀνυμνοῦμεν Λόγε Σὲ τὸν πάντων τὸν Θεόν, σὺν Πατρὶ καὶ τῷ Ἁγίῳ Σου Πνεύματι καὶ δοξάζομεν οἱ πάντες εὐσεβῶς.

Καὶ νῦν, καὶ ἀεί, καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.

Μακαρίζομεν Σέ, Θεοτὸκε, Ἁγνή, καὶ τιμῶμεν τὴν ἁγίαν Σου κοίμησιν, καὶ τὴν ὕψωσιν ἐκ γῆς πρὸς οὐρανόν.

Ἡ Ἁγνὴ ἐν τάφῳ, κατετέθης βαβαί, ἡ Θεὸν ἐν τῇ γαστρί Σου χωρήσασα καὶ κυήσασα ἀφράστως ἐπὶ γῆς.

Στάσις Δευτέρα

Ἄξιόν ἐστι,μεγαλύνειν Σὲ τὴν Θεοδόχον, τὴν τῶν ἀρετῶν ταμεῖον ὑπάρξασαν, καὶ χαρίτων ἁπασῶν τῶν τοῦ Θεοῦ.

Οἴκος τοῦ Θεοῦ, χρηματίσασα ἡ Θεοτὸκος, τοῦ παντὸς τὸν συνοχέα χωρήσασα, νῦν μεθίσταται οἴκειν τοὺς οὐρανούς.

Ἤρθης ἀφ᾿ ἡμῶν, ἡ πανσέβαστος Παρθενομήτωρ, ἀλλά Σοῦ ἡ εὐλογία μεμένηκε, καὶ ἡ χάρις ἐφ᾿ ἡμᾶς τοὺς εὐσεβεῖς.

Κλῖμαξ ἀληθῶς, ὁ Σὸς τάφος γέγονὲ Σοι, κόρη δι᾿ ἧς ἀπὸ γῆς μεταβέβηκας, εἰς τὴν ἄληκτον ζωὴν καὶ χαρμονήν.

Θαῦμα ἀληθῶς, πῶς ἡ ἄναδρος θηλάζεις βρέφος, πῶς καὶ νεκροφόρος καθίστασαι, ἡ Μητρόθεος ἐκτὸς διαφθορᾶς.

Ἤρω, Μαριάμ, κατὰ φύσεως βροτείας νίκην, τὸν Χριστὸν ἀσπόρως κυήσασα, ἀλλὰ θνήσκεις νόμῳ φύσεως βροτῶν.

Κλῖμαξ πρὸς Θεόν, ὁ Σὸς Τάφος, Παναγία πέλει, ἄγουσα τοὺς πίστει ὑμνοῦντας Σε, καὶ τιμῶντας Σου τὴν κοίμησιν σεπτῶς.

Οὕτως ὁ αἰθήρ, ἠγιάσθη Σῇ ἀνόδῳ, Κόρη, ὥσπερ ἐφωτίσθη τὸ πρότερον, ἡ γῆ πᾶσα ἐν τῷ τὸκῳ Σου Ἁγνή.

Ὕμνους καὶ ᾠδάς, ἐξοδίους ὥσπερ μύρα, Κόρη, ἐπικήδειά Σοι προσφέροντες, ἐξαιτούμεθα πταισμάτων ἱλασμόν.

Οἶκος ὁ παρών, ἡ σεπτὴ ἐν ᾧ σορός Σου κεῖται, καὶ ψυχῆς καὶ σώματος, Ἄχραντε, ἰατρεῖον ἀσφαλὲς ἡμῖν ἐστι.

Ἔνθα οἱ χοροί, Ἀποστόλων τὲ καὶ τῶν Ἀγγέλων, ἵσταντο κυκλοῦντες ἐν ᾄσμασι, παριστάμεθα, Παρθένε καὶ ἡμεῖς.

Ἄγομεν εἰς νοῦν, τὴν παράταξιν ἐκείνην τότε, ἣν τῶν Ἀποστόλων ὁ θίασος, καὶ Ἀγγέλων ἐπετέλει Σοι λαμπρῶς.

Φόβῳ καὶ χαρᾲ καὶ ἡμεῖς ὥσπερ ἐκεῖνοι τὸτε, πάρεσμεν τῷ τάφῳ Σου, Ἄχραντε ἐκπληττόμενοι τὴν κοίμησιν τὴν Σήν.

Γόνιμος ὡς γῆ, ἀεὶ δείκνυται Παρθενομῆτορ, πᾶσι τοῖς θερίζειν ἐθελοῦσι, σωτηρίαν ἡ σεπτὴ Γεθσημανῆ.

Κάτω μὲν ὁ Σός, τοῦ Υἱοῦ Σου δὲ ὁ Τάφος ἄνω, τῶν πιστῶν Ἁγνή, τὸν νοῦν αἴρουσι, καὶ ἀνάγουσιν ἐκ γῆς εἰς οὐρανόν.

Ὄρος Ἐλαιῶν, ὥσπερ βάθρον, ἔχει Σου τὸν Τάφον, ὡς στεφάνην δ᾿ ἄνωθεν ἔστεπται, ἴχνος, Πάναγνε ποδὸς τοῦ Σοῦ Υἱοῦ.

Δῆλον οὖν ἡμῖν, ὦ Παρθένε, μη ἰσχύειν δίχα, Σοῦ τῆς μεσίτριας ὀρθοβατεῖν τοῖς πανσέπτοις ἴχνοις τοῦ Χριστοῦ.

Τόμος Σὺ καινός, ἐν ᾧ γέγραπται ὁ θεῖος λόγος· βίβλῳ τῆς ζωῆς τοὺς ὑμνοῦντας Σε, ἐγγραφῆναι καθικέτευε Ἁγνή.

Ῥήτορες δεινοί, οὐδὲ Ἄγγελοι, Παρθενομῆτορ, σθενοῦσιν ἀξίως ὑμνῆσαι Σε, τὴν ὑπέρτιμον Μητέρα τοῦ Θεοῦ.

Γῆς ὁ κατ᾿ ἀρχάς, μόνῳ νεύματι πήξας τὸν γύρον, ἐν γαστρί Σου βρέφος ἐχώρησε, καὶ ἐποίησε Σεἄλλον οὐρανόν.

Ὅλον τὸν Ἀδάμ, προσλαμβάνει ἐκ γαστρός Σου, θέλων, ἐκτεμεῖν ῥιζόθεν παρακοήν, ὁ Υἱός Σου, τὴν φυεῖσαν ἐν ἡμῖν.

Νόμου ἡ σκιά, ἐπεπαύθη, ὦ Παρθενομῆτορ, νόμου τὸν δοτῆρα τεκούσης Σου τὸν φωτίζοντα ἡμᾶς τοὺς εὐσεβεῖς.

Νόμοι ἐπὶ Σε, οἱ τῆς φύσεως, Ἁγνή Παρθένε, σφόδρα παραδόξως καινίζονται, ὡς κυήσασαν Θεὸν Ἐμμανουήλ.

Ἄμπελος ἡμῖν, Ζωηφόρος ἀνεδείχθη μόνη, φύσασα τὸν βότρυν τὸν πέπειρον, τὸν εὐφραίνοντα ἡμᾶς τοὺς εὐσεβεῖς.

Βάτον ἐν Σινᾷ, ἀκατάφλεκτον εἶδέ Σε πάλαι, Μωϋσῆς γαστρί Σου τὸ θεῖον πῦρ, ὡς χωρήσασα ἀφλέκτως Μαριάμ.

Ὄρος Δανιήλ, ἀλατὸμητον εἶδε Σε Κόρη, ἐξ οὗ ἀχειροτμήτως ὁ ἄτμητος, Χριστὸς τέτμηται, ἡ πέτρα τῆς ζωῆς.

Πύλη νοητή, τῆς ἐν γῇ φανερωθείσης Κόρη ἐκ τοῦ ὕψους θείας ἀνατολῆς, ἀνεδείχθης, Θεονύμφευτε, πιστοῖς.

Φῶς τὸ ἐκ φωτός, τοῖς ἐν σκότει καὶ σκιᾷ, Παρθένε, τέτοκας τὰ πέρατα φαίνουσα πλανωμένοις γενομένη ὁδηγός.

Ἔστησας ὁρμήν, τοῦ θανάτου καὶ φθορᾶς, Παρθένε, τὸν Θεὸν ἀσπόρως κυήσασα, τὸν ἀθάνατον δοτῆρα τῆς ζωῆς.

Σῶμα καὶ ψυχήν, ὑπερένδοξε Ἁγνὴ Παρθένε, ἄσπιλα Θεῷ διετήρησας· δι᾿ ὅ κάλλους Σου ἠράσθη ὁ Χριστὸς.

Στύλος φωταυγής, καὶ νεφέλη δροσοφόρος, Κόρη, γέγονας δροσίζουσα τὸν φλογμόν, καὶ φωτίζουσα τὸν ζοφόν τῶν παθῶν.

Ἄρουραν, Ἁγνή, εὐθηνοῦσαν οἴδαμεν Σε πάντες, εὐφορίαν οἰκτιρμῶν ἐκβλαστάνουσαν, καὶ χαρίτων τοῖς προστρέχουσιν εἰς Σέ.

Στάχυν ἀληθῶς Σὺ ἐβλάστησας τὸν Θεῖον Λόγον, οὖσα ὄντως χώρα ἀνήροτος, τὸν τροφέα τῶν ψυχῶν ἡμῶν, Ἁγνή.

Ὄρθρος φαεινός, ἐχρημάτισας, Παρθένε, πᾶσι, φέρουσα ὡς ἥλιον τὸν Χριστὸν, τὸν ἀγνοίας σκότος λύσαντα ἡμῖν.

Χαῖρε Μαριάμ, δι᾿ ἧς ἔλαμψε χαρὰ τῷ κόσμῳ καὶ ἀρὰ ἡ καθ᾿ ἡμῶν ἐξωστράκισται, τὸν Σωτῆρα κυησάσης ἐπὶ γῆς.

Θαῦμα ἀληθῶς, πολυθρύλητον ἀγγέλων πέλεις, καὶ τραυματισμὸς πολυθρήνητος, τῶν δαιμόνων, ὦ Μητρόθεε Ἁγνή.

Δένδρον ἀληθῶς, ἀγλαόκαρπον, Κόρη, ἐγένου ἐξ οὗ πάντες τρέφονται οἱ πιστοί, τὸν οὐράνιον δρεπόμενοι καρπόν.

Ὕψος λογισμοῖς, δυσανάβατον τοῖς ἀνθρωπίνοις, βάθος Κόρη δὲ δυσθεώρητον, τοῖς Ἀγγέλων χρηματίζεις ὀφθαλμοῖς.

Μόνη ἐκλεκτή, ἐχρημάτισας Θεῷ, Παρθένε· τοιγαροῦν Σοὶ μόνῃ ἐποίησε μεγαλεῖα, ὥσπερ ἔφης ὁ Θεός.

Ὅλη εἶ καλή, καὶ οὐκ ἔστι Σοι, Παρθένε, μῶμος, κράζει ὁ Νυμφίος ὀπίσω Σου, εὐπρεπείας τοῦ Σοῦ κάλλους ἐρασθείς.

Δύναμιν πολλαί, θυγατέρες τῷ Θεῷ, Παρθένε, ἐποιήσαντο Σὺ πάσας δὲ ἀληθῶς, ὑπερῇρας καὶ ὑπέρκεισαι πασῶν.

Ἄδομεν Σοι οὖν, μελῳδήματα καρπὸν χειλέων, καὶ ὑμνολογοῦμεν τὴν δόξαν Σου, μεγαλύνοντες τὸν τὸκον Σου, Ἁγνή.

Ῥεῖθρα τῆς ζωῆς, τὴν προέχουσαν Θεοῦ σοφίαν, ἐν γαστρί Σου σχοῦσα, Πανάμωμε, ζωτικοὺς καὶ ἡμῖν πήγασον κρουνούς.

Μέτοχοι ζωῆς, τῆς ἀφθάρτου τε καὶ ἀϊδίου, τῷ Σῷ τὸκῳ πάντες γεγόναμεν· δι᾿ ὅ ᾄδομεν τὸ χαῖρε Σοι Σεμνή.

Ὥσπερ οὗν ἡμεῖς, τῆς καρδίας κλίνομὲν Σοι γόνυ, οὕτω καὶ αὐτὴ πρὸς ἡμᾶς τὸ οὗς, κλῖνον, Δέσποινα, τοὺς Σοὺς θεραπευτάς.

Ὥσπερ οἱ νεκροί, διὰ Σοῦ ζωοποιοῦνται, Κόρη, οὕτω καὶ ἡμᾶς ζωοποίησον, νεκρωθέντας πλημμελήμασι πολλοῖς.

Γνώμην καὶ βουλήν, προσδοκίαν τὲ καὶ σῶμα, Κόρη, ἅμα τῇ ψυχῇ καὶ τῷ Πνεύματι, ἀνατίθεμεν πρὸς Σὲ ὁλοσχερῶς.

Ὡς γὰρ προσφυγῇ ἐπὶ Σοί θαῤῥοῦντες μόνῃ, Κόρῃ, μὴ χρηστῆς ἐλπίδος ἐκπέσοιμεν, ἀλλὰ τύχοιμεν τῆς Σῆς ἐπαρωγῆς.

Ῥάβδον ἀγαθήν, τῆς δυνάμεως, ἁγία Κόρη, ἅπασιν ἡμῖν ἑξαπόστειλον, τοῖς προσφεύγουσι τῇ σκέπῃ Σου θερμῶς.

Ἄλλην γὰρ ἡμεῖς, οὐ γιγνώσκομεν, Ἁγνή, προστάτιν, πλήν Σου τῆς τεκούσης τὸν Πλαστουργόν, πρὸς ὅν πρέσβυν Σέ προβάλλομεν θερμόν.

Πλούτισον ἡμᾶς ταῖς ἰδέαις τῶν καλῶν, Παρθένε, τοὺς ἀφρόνως ἤδη πτωχεύσαντας, παραβάσεσι τῶν θείων ἐντολῶν.

Εἴσαγε ἡμᾶς, εἰς ὁδοὺς τῆς μετανοίας, Κόρη, ὀφθαλμοὺς νοὸς καταυγάζουσα, Σαῖς πρεσβείαις, Μαριάμ, φωτιστικαῖς.

Ἄνασσα παντός, τοῖς σοῖς δούλοις ἰλέωσαι πᾶσι, ταῖς Σαῖς μεσιτείαις τὸν Κύριον, ὅταν μέλῃ κρῖναι πάντας τοὺς βροτούς.

Ἴθυνον ἡμᾶς, πρὸς λιμένας σωτηρίους, Κόρη, τοὺς χειμαζομένους ἐν κλύδωνι, ψυχοφθόρων παραπτώσεων δεινῷ.

Ὄμβρῳ οἰκτιρμῶν, τῶν Σῶν, ἄνανδρε, Θεοκυῆτορ, τῆς ψυχῆς ἡμῶν τὴν αὔλακα πότισον, χέρσωθεῖσαν ταῖς ἀκάνθαις τῶν παθῶν.

Ἄνοιξον ἡμῖν τοῦ ἐλέους Σου τὴν θύραν, Κόρη, νῦν προσκαλουμένοις Σὸν ὄνομα, ὡς ἀνθρώπων ταχυνή καταφυγή.

Δέξαι τὸν καιρόν, τῆς νηστείας τῇ ταφῇ Σου, Κόρη, ἀντὶ σμύρνης, ἣν προσηγάγομεν, καὶ δὸς νέκρωσιν ἡμῖν τὴν τῶν παθῶν.

Δέξαι καὶ ᾠδάς, ἃς προσάγομεν Σοι, Παναγία, ὡς εὐώδη μύρα, τῷ τάφῳ Σου, παριστάμενοι νυνὶ δουλοπρεπῶς.

Οἴδαμεν, Ἁγνή, ὡς οὐδὲν Σοι ἄξιον τελοῦμεν, ὧν ἡμῖν παρέχεις Σὺ δωρεῶν, ἴσας ψάμμῳ κἂν προσάγωμεν ᾠδάς.

Ἅπας γάρ, Ἁγνὴ ὕμνος καὶ ᾠδή ἡττῶνται, τῶν ἀπειραρίθμων χαρίτων Σου, καὶ τῶν δώρων, ὧν καρπούμεθα ἡμεῖς.

Δόξα Πατρὶ καὶ Υἱῷ καὶ Ἁγίῳ Πνεύματι.

Δόξα τῷ Πατρί, σὺν Υἱῷ τὲ καὶ τῷ Παναγίῳ Πνεύματι, προσάγομεν εὐσεβῶς τῇ Τριάδι τῇ Ἁγίᾳ καὶ Σεπτῇ.

Καὶ νῦν καὶ ἀεί, καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.

Ἄξιόν ἐστι,μεγαλύνειν Σὲ τὴν Θεοδόχον, τὴν τῶν ἀρετῶν ταμεῖον ὑπάρξασαν, καὶ χαρίτων ἁπασῶν τῶν τοῦ Θεοῦ.

Στάσις Τρίτη

Αἱ γενεαὶ πᾶσαι, ὕμνον τῇ ταφῆ Σου, προσάγουσι, Παρθένε.

Νέκρωσιν ὑπέστης, κηύσασα, Παρθένε, τὸν νεκρωτὴν τοῦ Ἅδου.

Θανοῦσα, ἀθανάτους, μετέβης πρὸς σκηνώσεις, ἐχθρὸν ἡ θανατοῦσα.

Σκιρτῶσιν αἱ καρδίαι, τῶν εὐσεβούντων πάντων, ἐπὶ τῇ Σῇ κηδεύσει.

Ἡ γῆ πανηγυρίζει, ὁ οὐρανὸς χορεύει, Σου ἄνω αἰρομένης.

Ἐπεῖγῃ ὦ Παρθένε, ἀπαίρειν εἰς τὰ ἄνω, ὑπὲρ τῶν κάτω οὖσα.

Ἵνα τὸ κάλλος βλέπῃς, τοῦ Σοῦ Υἱοῦ, Παρθένε, πρὸς οὐρανοὺς μετέστης.

Ἐζώωσας, Παρθένε, τὰ πέρατα τοῦ κόσμου, τῇ Σῇ σεπτῇ κοιμήσει.

Ὁ τάφος Σου κηρύττει, Παρθένε, τὴν ταφήν Σου, καὶ τὴν μετάστασίν Σου.

Σὲ καθορᾶν δοκοῦμεν, ἁγία Θεοτὸκε, σῶμα τὸ Σὸν ὁρῶντες.

Ἐν οὐρανῶ ἐστάναι, νομίζομεν Παρθένε, ἐστῶτες τῷ ναῷ Σου.

Ἱκέτευε τὸν κτίστην, σὺν τοῖς ἁγίοις πᾶσι, καὶ τοῖς γεννήτορσί Σου.

Ὅπως καταξιώσῃ, χαρᾶς ἀνεκλαλήτου τοὺς ὀρθοδόξους πάντας.

Πάντες οἱ λαοὶ Σε, Δέσποιναν, Παρθένε, καλοῦσι προσκυνοῦντες.

Καὶ ὄντως, ὦ Παρθένε, αἱ γενεαὶ πᾶσαι, μακαρίζουσί Σε.

Τῶν χριστοκτὸνων μόνον, τὸ γένος, Θεοτόκε, τὰ νῶτα Σοι ἐκστρέφει.

Φυλαὶ λοιπαὶ καὶ γλῶσσαι, τὸν τάφον Σου κυκλοῦσι, Σὲ ἀνυμνολογοῦσαι.

Πάντες ἐξαιτοῦνται, τὴν σκέπην Σου, Παρθένε, καὶ τὴν ἀντίληψίν Σου.

Οὐ γὰρ κατησχυμένος ἀπέρχεταί Σου, Κόρη, πᾶς ὃς Σοι προστρέχει.

Ἀγαθοῖς καὶ φαύλοις, παρέχεις τὰς αἰτήσεις, μιμήσει τοῦ Υἱοῦ Σου.

Πάντες γὰρ ἐθέλεις, σωθῆναι μετάσχοντας τῆς Σῆς μεγαλωσύνης.

Οἴδαμὲν Σε, Κόρη, φιλάνθρωπον οἱ πάντες, οἵα Θεοῦ Μητέρα.

Τίς ἐξειπεῖν ἰσχύει, Παρθενομῆτορ μόνη, τὰς θείας ἀρετάς Σου.

Τίς δ᾿ ἐπαριθμήσει, τὰς Σὰς εὐεργεσίας, ἃς πᾶσιν ἐπινέμεις.

Ὅσα γὰρ θέλεις πράττεις, τὰ πάντα δυναμένη, ὡς Μήτηρ τοῦ Ὑψίστου.

Ζῶσι καὶ τεθνεῶσι, πρόστηθι οὖν Κόρη, ἡμῖν τοῖς Σὲ ὑμνοῦσιν.

Ἀπάλλαξον Παρθένε ἡμᾶς αἰωνίου, πυρὸς καὶ τῆς γεέννης.

Μόνη Σὺ προστάτις, πενήτων ὀρφανῶν τέ, καὶ τῶν χηρῶν ὑπάρχεις.

Σὺ γὰρ Μαρία πέλεις, ὁ γλυκασμὸς Ἀγγέλων, χαρὰ τῶν θλιβομένων.

Χριστιανῶν Σε σκέπην, μάλιστα καὶ Μητέρα, κηρύττομεν οἱ πάντες.

Εἰς βάθη τῆς κακίας, πεσόντας, Θεοτόκε, ἔγειρον Σαῖς πρεσβείαις.

Εὐόδωσον, Παρθένε, πρὸς τρίβους τοῦ Κυρίου, τοὺς Σὲ εὐλαβουμένους.

Κακοῖς κεκρατημένους, Παρθένε, μὴ παρίδῃς, εἰς τέλος ἀπολέσθαι.

Ἐν γνώσει καὶ ἁγνοίᾳ, πταίομεν καθ᾿ ἑκάστην, Σοὶ τὲ καὶ τῷ Υἱῷ Σου.

Ἀλλὰ μὴ ἀποῤῥίψῃς ἀπὸ τοῦ Σοῦ προσώπου, ἡμᾶς, Παρθενομῆτορ.

Δυσώπει τὸν Υἱόν Σου, οἰκτεῖραι ἡμᾶς πάντας, ἐν τῇ μελλούσῃ κρίσει.

Οἴδαμεν, ὡς ἰσχύει, ἡ Σὴ πρεσβεία, Κόρη, πρὸς τὸν ἐκ Σοῦ τεχθέντα.

Εὐμενῆ πολλάκις, αὐτὸν ἀγανακτοῦντα εἰργάσω ἡμῖν μόνη.

Ταῖς Σαῖς πρεσβείας κλίνει, τιμῶν Σε ὡς Μητέρα, ἀξίαν πάσης δόξης.

Σὲ καὶ ἡμεῖς ἀξίως, ἐκ πόθου προσκυνοῦμεν, καὶ ἀνυμνολογοῦμεν.

Διὰ Σου καὶ γὰρ, Κόρη, ἀνεπλάσε τὸ γένος, ἡμῶν ὁ Θεὸς Λόγος.

Διὰ Σου καὶ σώζει, τοὺς Σοὶ προσπεφευγότας, πανύμνητε Μαρία.

Ὄργανον γὰρ πέλεις, βροτῶν τῆς σωτηρίας, Θεῷ ἐκλελεγμένον.

Ἀγάθυνον οὖν πάντας, ὡς οἶδας, τοὺς Σοὺς δούλους, Παρθένε, Θεοτὸκε.

Ἔῤῥαναν τὸν Τάφον, μύροις τὸν Σὸν σκῆνος, κηδεύσαντες Παρθένε.

Ἔῤῥαναν τὸν Τάφον, οἱ κηδεύσαντές Σε, ἄνθεσι καὶ μύροις.

Ἔῤῥαναν τὸν Τάφον, μύροις Θεοτὸκε οἱ κηδεύσαντές Σε.

Δόξα Πατρὶ καὶ Υἱῷ καὶ Ἁγίῳ Πνεύματι.

Ὦ Τριὰς Ἁγία, Πατὴρ Υἱὸς καὶ Πνεῦμα, τοὺς λατρευτάς Σου σῶσον.

Καὶ νῦν καὶ ἀεί, καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.

Ὦ Παναγία Μῆτερ, σκέπε καὶ φρούρει πάντας, τοὺς ἐπὶ Σὲ θαῤῥοῦντας.

Αἱ γενεαὶ πᾶσαι, ὕμνον τῇ ταφῆ Σου, προσάγουσι, Παρθένε.

Live : Ανάμνηση Θαύματος του Αγίου Σπυρίδωνος - Όρθρος & Θεία Λειτουργία (11/8/2020)

 Στις 11 Αυγούστου εκάστου έτους η εκκλησία μας σε ανάμνηση της θαυματουργικής επέμβασης του Αγίου Σπυρίδωνος λιτανεύει στην Κέρκυρα το σεπτό του σκήνωμα .

Σύμφωνα με τον μέγα συναξαριστή του Δουκάκη (1894 - σελ 178-179 ).: https://drive.google.com/file/d/1LLxJQcST6ZDcb3Pd_FxritYPglqOg_oN/view?usp=sharing Oι αγαρηνοί την 24η Ιουνίου του 1716, πραγματοποίησαν την πρώτη τους επίθεση στην Κέρκυρα με επικεφαλής τον Καπουδάν Χοντζά πασά· «Οι σκληροί ούτοι επολιόρκησαν εξαίφνης την πόλιν διά ξηράς και διά θαλάσσης. Αφού δε ήρχισεν ο βαρβαρικός πόλεμος, με πύρ και με σίδηρον κατέθλιβον την πόλιν και τους πολίτες και μετά παρέλευσιν πεντήκοντα ημερών, εν αίς σφοδραί μάχαι είχον γίνει, οι βάρβαροι εβουλεύθησαν να συγκεντρώσωσι τάς δυνάμεις των, και να επανέλθωσιν κατά της πόλεως Κερκύρας», αναφέρει η διήγηση των θαυμάτων του Άγιου Σπυρίδωνος. Ωστόσο, σύμφωνα με τη διήγηση, ο λαός της Κέρκυρας, αν και είχε μεγάλη αγωνία και ανείπωτο ψυχικό πόνο, δεν απελπίστηκε. «Πάντες δε οι πιστοί με στεναγμούς και δάκρυα εν νυκτί και ημέρα, τον Ιεράρχην ικέτευον», και πράγματι, οι προσευχές και οι δεήσεις των κατοίκων του νησιού εισακούστηκαν. «Ότε δε τα των Αγαρηνών στρατεύματα, επανήλθον προς επίθεσιν εις το ακρότειχον της πόλεως, μετ’ ολίγον πολλοί εξ αυτών κακοί κακώς ηφανίσθησαν, και διά των πρεσβειών του Ιεράρχου διεσκορπίσθησαν. Μετά τούτο δε μεγαλυτέραν σκληρότητα και απάνθρωπον φόνον έπνεον οι βάρβαροι επαπειλούντες εναντίον της πόλεως άλλην επιδρομήν και πανάλεθρον αιχμαλωσίαν και θάνατον. Αι δεήσεις δε και αι προσευχαί από τους πιστούς δεν έλειψαν, διά των οποίων μετά πολλής ευλαβείας, επεκαλούντο την του κοινού Πατρός προστασίαν και σκέπην διό και του σκοπού δεν απέτυχον. Ενώ λοιπόν οι Κερκυραίοι περιέμενον την εκ των βαρβάρων παντελή απώλειαν, φαίνεται, όρθρου βαθέος, προς τους εχθρούς ο μέγας πατήρ ημών Σπυρίδων μετά πλήθους στρατιάς ουρανίου καί, επέχων εις την δεξιάν αστραπόμορφον ξίφος, εδίωκε με θυμόν αυτούς. Τοιούτον λοιπόν παράδοξον ιδόντες οι Οθωμανοί στρατιώται, ευθύς ετράπησαν εις φυγήν, και συγκρουόμενοι μεταξύ των εφοβούντο μήπως αοράτως πληγωθώσιν. Έφυγον λοιπόν και συνετρίβησαν από φόβον, άνευ πολέμου, ή πυρός, ή μαχαίρας, ή άλλου τινός διώκοντος, ειμή μόνης της αοράτου δυνάμεως του σωτήρος ημών Θεού, διά των θερμοτάτων ευχών του θαυματουργού Σπυρίδωνος. Αφού λοιπόν ανεχώρησαν τα πεζικά και ιππικά τάγματα, απέπλευσε και ο στόλος αυτών έτσι δε διέμενεν ελευθέρα η Κέρκυρα. Το δε πρωΐ ενώ περιέμενον οι πολίται την συνήθη μάχην, δεν είδον ουδένα, ειμή σιωπήν και ησυχίαν. Περίεργοι λοιπόν επελθόντες εις τάς σκηνάς των εχθρών, εννόησαν το θαύμα· και σκιρτώντες μετ’ ευφροσύνης, ηγάλλοντο διά το καινόν και παράδοξον επειδή όχι μόνον τους έβλεπον τους Ισμαηλίτας φεύγοντας, αλλά και τα υπάρχοντα αύτών ελαφυραγώγησαν εκείνοι δε και ενώ έφευγον, αναφανδόν ωμολόγουν, ότι από τινα σεβάσμιον μοναχόν, δηλαδή τον Σπυρίδωνα, ός τις άνεφάνη εις τον αιθέρα με ένδοξον στόλον στρατιάς ουρανίου, ετράπησαν εις ταχυτάτην φυγήν. Έδραμον δε πάντες μετ’ ευλαβείας, εις τον του αγίου ναό, δοξάσαντες τον Θεόν και ευχαριστούντες τον Ιεράρχην». Η πολιορκία των Τούρκων, που άρχισε στις 24 Ιουνίου, έληξε τα ξημερώματα της 11ης Αυγούστου του 1716, με θαυματουργική επέμβαση του Αγίου Σπυρίδωνος, αφού, καθόλη τη νύχτα της 10ης Αυγούστου, ο Άγιος με την παρουσία αγγελικών δυνάμεων, κατατρόπωνε τους εχθρούς. Το θαυμαστό αυτό σημείο της Χάρης του Θεού ανάγκασε τους Ενετούς να αναγνωρίσουν τον Άγιο ως ελευθερωτή της Κέρκυρας. Κατόπιν, με απόφαση του Βενετού Γενικού Καπιτάνου Ανδρέου Πιζάνη, καθιερώθηκε όπως κατά την 11η Αυγούστου να γίνεται Λιτανεία του ιερού σκηνώματος του Αγίου Σπυρίδωνος, πολιούχου της Κέρκυρας. Παρακολουθήστε σε ζωντανή μετάδοση από τον Ιερό Ναό των Αγίων Ισιδώρων Λυκαβηττού τον Όρθρο και την Θεία Λειτουργία εις Ανάμνηση Θαύματος του Αγίου Σπυρίδωνα.Greek Orthodox Divine Liturgy Service (Live stream). Το εκκλησάκι των Αγίων Ισιδώρων βρίσκεται στην δυτική πλευρά του λόφου Λυκαβηττού Αθηνών κτισμένο μέσα στο μεγαλύτερο σπήλαιο τού λόφου. The small church of Saint isidoroi belongs to the Holy Archdiocese of Athens and is located on the west side of Lycabettus Hill in Athens, built inside the largest cave on the hill. ΚΑΤΑ ΜΑΤΘΑΙΟΝ ΚΑ´ 23 - 27 23 Καὶ ἐλθόντι αὐτῷ εἰς τὸ ἱερὸν προσῆλθον αὐτῷ διδάσκοντι οἱ ἀρχιερεῖς καὶ οἱ πρεσβύτεροι τοῦ λαοῦ λέγοντες· Ἐν ποίᾳ ἐξουσίᾳ ταῦτα ποιεῖς; καὶ τίς σοι ἔδωκεν τὴν ἐξουσίαν ταύτην; 24 ἀποκριθεὶς δὲ ὁ Ἰησοῦς εἶπεν αὐτοῖς· Ἐρωτήσω ὑμᾶς κἀγὼ λόγον ἕνα, ὃν ἐὰν εἴπητέ μοι, κἀγὼ ὑμῖν ἐρῶ ἐν ποίᾳ ἐξουσίᾳ ταῦτα ποιῶ. 25 τὸ βάπτισμα τὸ Ἰωάννου πόθεν ἦν, ἐξ οὐρανοῦ ἢ ἐξ ἀνθρώπων; οἱ δὲ διελογίζοντο παρ’ ἑαυτοῖς λέγοντες· Ἐὰν εἴπωμεν, ἐξ οὐρανοῦ, ἐρεῖ ἡμῖν, διατὶ οὖν οὐκ ἐπιστεύσατε αὐτῷ· 26 ἐὰν δὲ εἴπωμεν, ἐξ ἀνθρώπων, φοβούμεθα τὸν ὄχλον, πάντες γὰρ ἔχουσι τὸν Ἰωάννην ὡς προφήτην. 27 καὶ ἀποκριθέντες τῷ Ἰησοῦ εἶπον· Οὐκ οἴδαμεν. ἔφη αὐτοῖς καὶ αὐτός· Οὐδὲ ἐγὼ λέγω ὑμῖν ἐν ποίᾳ ἐξουσίᾳ ταῦτα ποιῶ.

ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ - ΠΡΟΣ ΚΟΡΙΝΘΙΟΥΣ Α' ΙΕ´ 29 - 38 29 Ἐπεὶ τί ποιήσουσιν οἱ βαπτιζόμενοι ὑπὲρ τῶν νεκρῶν, εἰ ὅλως νεκροὶ οὐκ ἐγείρονται; τί καὶ βαπτίζονται ὑπὲρ τῶν νεκρῶν; 30 τί καὶ ἡμεῖς κινδυνεύομεν πᾶσαν ὥραν; 31 καθ’ ἡμέραν ἀποθνήσκω, νὴ τὴν ὑμετέραν καύχησιν ἣν ἔχω ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ τῷ Κυρίῳ ἡμῶν. 32 εἰ κατὰ ἄνθρωπον ἐθηριομάχησα ἐν Ἐφέσῳ, τί μοι τὸ ὄφελος; εἰ νεκροὶ οὐκ ἐγείρονται, φάγωμεν καὶ πίωμεν, αὔριον γὰρ ἀποθνήσκομεν. 33 μὴ πλανᾶσθε· φθείρουσιν ἤθη χρηστὰ ὁμιλίαι κακαί. 34 ἐκνήψατε δικαίως καὶ μὴ ἁμαρτάνετε· ἀγνωσίαν γὰρ Θεοῦ τινες ἔχουσι· πρὸς ἐντροπὴν ὑμῖν λέγω. 35 Ἀλλ’ ἐρεῖ τις· πῶς ἐγείρονται οἱ νεκροί; ποίῳ δὲ σώματι ἔρχονται; 36 ἄφρον, σὺ ὃ σπείρεις οὐ ζῳοποιεῖται, ἐὰν μὴ ἀποθάνῃ· 37 καὶ ὃ σπείρεις, οὐ τὸ σῶμα τὸ γενησόμενον σπείρεις, ἀλλὰ γυμνὸν κόκκον, εἰ τύχοι σίτου ἤ τινος τῶν λοιπῶν· 38 ὁ δὲ Θεὸς αὐτῷ δίδωσι σῶμα καθὼς ἠθέλησε, καὶ ἑκάστῳ τῶν σπερμάτων τὸ ἴδιον σῶμα.

The Gospel According to Matthew 21:23-27 At that time, when Jesus entered the temple, the chief priests and the elders of the people came up to him as he was teaching, and said, "By what authority are you doing these things, and who gave you this authority?" Jesus answered them, "I also will ask you a question; and if you tell me the answer, then I also will tell you by what authority I do these things. The baptism of John, whence was it? From heaven or from men?" And they argued with one another, "If we say, 'From heaven,' he will say to us, 'Why then did you not believe him?' But if we say, 'From men,' we are afraid of the multitude; for all hold that John was a prophet." So they answered Jesus, "We do not know." And he said to them, "Neither will I tell you by what authority I do these things."

Epistle Reading - St. Paul's First Letter to the Corinthians 15:29-38 Brethren, what do people mean by being baptized on behalf of the dead? If the dead are not raised at all, why are people baptized on their behalf? Why am I in peril every hour? I protest, brethren, by my pride in you which I have in Christ Jesus our Lord, I die every day! What do I gain if, humanly speaking, I fought with beasts at Ephesos? If the dead are not raised, "Let us eat and drink, for tomorrow we die." Do not be deceived: "Bad company ruins good morals." Come to your right mind, and sin no more. For some have no knowledge of God. I say this to your shame. But some one will ask, "How are the dead raised? With what kind of body do they come?" You foolish man! What you sow does not come to life unless it dies. And what you sow is not the body which is to be, but a bare kernel, perhaps of wheat or some other grain. But God gives it a body as he has chosen, and to each kind of seed its own body.

Live : Η Παναγία η Αγρότισσα - Όρθρος & Θεία Λειτουργία (4/8/2020)

Είναι η πρέσβειρα των ουρανών, αλλά και των καλλιεργειών. Η μάνα με τη φιλεύσπλαχνη αγκαλιά, που χωράει όλες τις αγωνίες και τον μόχθο των αγροτών και το στοργικό βλέμμα, που «περιπολεί» όλες τις γεωργικές εκμεταλλεύσεις. Είναι η γυναικεία, ιερή μορφή της Παναγίας Αγρότισσας . Η εικόνα της ειναι το καταφύγιο των αγροτών για να προσεύχονται και να παραδίδουν τα αιτήματά τους, ώστε με τη θεία χάρη και την ευλογία της Παναγίας της Αγρότισσας να πάει καλά η σοδειά. Παρακολουθήστε σε ζωντανή μετάδοση από τον Ιερό Ναό των Αγίων Ισιδώρων Λυκαβηττού τον Όρθρο και την Θεία λειτουργία της Παναγίας της Αγρότισσας. Greek Orthodox Divine Liturgy Service ( Live stream ) of the Virgin Mary patron of farmers. Το εκκλησάκι των Αγίων Ισιδώρων βρίσκεται στην δυτική πλευρά του λόφου Λυκαβηττού Αθηνών κτισμένο μέσα στο μεγαλύτερο σπήλαιο τού λόφου. Σύμφωνα με την παράδοση, το σπήλαιο αυτό ήταν χώρος ασκητικής ζωής των χριστιανών των πρώτων αιώνων. The small church of Saint isidoroi belongs to the Holy Archdiocese of Athens and is located on the west side of Lycabettus Hill in Athens, built inside the largest cave on the hill. According to tradition, this cave was a place of ascetic life of the Christians of the first centuries. * Oι ακολουθίες αναμεταδίδονται ζωντανά από τον ραδιοτηλεοπτικό σταθμό Ηλέκτρα TV και απο την ιστοσελίδα theodromion. gr ΚΑΤΑ ΜΑΤΘΑΙΟΝ ΙΗ´ 18 - 22 18 Ἀμὴν λέγω ὑμῖν, ὅσα ἐὰν δήσητε ἐπὶ τῆς γῆς, ἔσται δεδεμένα ἐν τῷ οὐρανῷ, καὶ ὅσα ἐὰν λύσητε ἐπὶ τῆς γῆς, ἔσται λελυμένα ἐν τῷ οὐρανῷ. 19 Πάλιν ἀμὴν λέγω ὑμῖν ὅτι ἐὰν δύο ὑμῶν συμφωνήσωσιν ἐπὶ τῆς γῆς περὶ παντὸς πράγματος οὗ ἐὰν αἰτήσωνται, γενήσεται αὐτοῖς παρὰ τοῦ πατρός μου τοῦ ἐν οὐρανοῖς. 20 οὗ γάρ εἰσι δύο ἢ τρεῖς συνηγμένοι εἰς τὸ ἐμὸν ὄνομα, ἐκεῖ εἰμι ἐν μέσῳ αὐτῶν. 21 Τότε προσελθὼν αὐτῷ ὁ Πέτρος εἶπε· Κύριε, ποσάκις ἁμαρτήσει εἰς ἐμὲ ὁ ἀδελφός μου καὶ ἀφήσω αὐτῷ; ἕως ἑπτάκις; 22 λέγει αὐτῷ ὁ Ἰησοῦς· Οὐ λέγω σοι ἕως ἑπτάκις ἀλλ’ ἕως ἑβδομηκοντάκις ἑπτά. ΚΑΤΑ ΜΑΤΘΑΙΟΝ ΙΘ´ 1 - 2 1 Καὶ ἐγένετο ὅτε ἐτέλεσεν ὁ Ἰησοῦς τοὺς λόγους τούτους, μετῆρεν ἀπὸ τῆς Γαλιλαίας καὶ ἦλθεν εἰς τὰ ὅρια τῆς Ἰουδαίας πέραν τοῦ Ἰορδάνου. 2 καὶ ἠκολούθησαν αὐτῷ ὄχλοι πολλοί, καὶ ἐθεράπευσεν αὐτοὺς ἐκεῖ. ΚΑΤΑ ΜΑΤΘΑΙΟΝ ΙΘ´ 13 - 15 13 Τότε προσηνέχθη αὐτῷ παιδία, ἵνα ἐπιθῇ αὐτοῖς τὰς χεῖρας καὶ προσεύξηται· οἱ δὲ μαθηταὶ ἐπετίμησαν αὐτοῖς. 14 ὁ δὲ Ἰησοῦς εἶπεν· Ἄφετε τὰ παιδία καὶ μὴ κωλύετε αὐτὰ ἐλθεῖν πρός με· τῶν γὰρ τοιούτων ἐστὶν ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν. 15 καὶ ἐπιθεὶς τὰς χεῖρας αὐτοῖς ἐπορεύθη ἐκεῖθεν. The Gospel According to Matthew 18:18-22;19:1-2; 13-15 The Lord said to his disciples, "Truly, I say to you, whatever you bind on earth shall be bound in heaven, and whatever you loose on earth shall be loosed in heaven. Again I say to you, if two of you agree on earth about anything they ask, it will be done for them by my Father in heaven. For where two or three are gathered in my name, there am I in the midst of them." Then Peter came up and said to him, "Lord, how often shall my brother sin against me, and I forgive him? As many as seven times?" Jesus said to him, "I do not say to you seven times, but seventy times seven." Now when Jesus had finished these sayings, he went away from Galilee and entered the region of Judea beyond the Jordan; and large crowds followed him, and he healed them there. Then children were brought to him that he might lay his hands on them and pray. The disciples rebuked the people; but Jesus said, "Let the children come to me, and do not hinder them; for to such belongs the kingdom of heaven." And he laid his hands on them and went away. *Σημειώσεις-όροι χρήσης: Επιτρέπεται ελεύθερα η ενσωμάτωση των βίντεο σε blogs και ιστοσελίδες με αναφορά στην πηγή. Απαγορεύεται το κατέβασμα και η χρήση αποσπασμάτων ή ολόκληρων βίντεο για οποιοδήποτε εμπορικό σκοπό. *Υβριστικά ή προσβλητικά σχόλια όπου εντοπίζονται θα διαγράφονται. © Copyright: Ιερός Ναός Αγίων Ισιδώρων Λυκαβηττού Αθηνών

Live : Αγία Σαλώμη η Μυροφόρος - Όρθρος & Θεία Λειτουργία (3/8/2020)

Η Αγία Σαλώμη η Μυροφόρος ήταν πρώτη εξαδέλφη της Παναγίας, μητέρας του Κυρίου Ιησού Χριστού. Το όνομα της σημαίνει στην Εβραϊκή γλώσσα Ειρήνη. 'Ηταν σύζυγος του Ζεβεδαίου και μητέρα των Άγιων Αποστόλων Ιακώβου και Ιωάννου του Θεολόγου. Προικισμένη και η ίδια με ένθερμη ευσέβεια, ήταν από τις γυναίκες που ακολουθούσαν τον Χριστό, και συνεισέφεραν στο ταμείο της αποστολικής αδελφότητας. Ακολούθησε τον Κύριον σε όλη του την δημοσία ζωή.

Παρακινούμενη από μητρική φιλοστοργία, παρακάλεσε τον Κύριον όταν Αυτός πήγαινε για τελευταία φορά στην Ιερουσαλήμ, να καθίσουν στην Βασιλεία του, οι υιοί της, εκ δεξιών και εις εξ ευωνύμων (Ματθ. κ’, 21.). Ο Κύριος της απεκρίθει ότι όσοι επιθυμούν να έχουν συμμετοχή εις την δόξαν του, οφείλουν πρώτα να κοινωνήσουν του πάθους του (Ματθ. κ’, 22.). Κατά την διάρκεια του σταυρικού πάθους του Κυρίου και ενώ οι Απόστολοι τον εγκατέλειψαν από φόβο, η Αγία Σαλώμη με την Υπεραγία Θεοτόκο και την Αγία Μαρία την Μαγδαληνή παρακολούθησαν (Μάρκ. ιε’, 40) από απόσταση την Σταύρωση του.

Μετά τον ενταφιασμό του Κυρίου και ενώ είχε μόλις περάσει η ήμερα του Σαββάτου, πήγε να αγοράσει αρώματα για να αλείψει το σώμα του (Μάρκ. ιστ’, 1.). Η Σαλώμη, αξιώθηκε να είναι μια από τις μυροφόρες, στις όποιες ο άγγελος γνωστοποίησε την ανάσταση του Ιησού (Μάρκ. ιστ’, 3-9.) Μετά την ίδρυση της χριστιανικής Εκκλησίας στην Ιερουσαλήμ, η Σαλώμη εξακολούθησε να διακρίνεται για το ζήλο και τις ελεημοσύνες της. Ο διωγμός εναντίον της εκκλησίας στην Ιερουσαλήμ και ο αποκεφαλισμός του πρωτότοκου υιού της Ιάκωβου από τον Ηρώδη Αγρίππα Α’ (εγγονού του μεγάλου Ηρώδου) της προξένησε μεγάλη λύπη, αλλά η ελπίδα στον Χριστό την ενίσχυσε και με την προσδοκία των αιωνίων αγαθών παρέδωσε την ψυχή της ειρηνικά.

ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ - ΚΑΤΑ ΜΑΤΘΑΙΟΝ ΙΗ´ 1 - 11 1

Ἐν ἐκείνῃ τῇ ὥρᾳ προσῆλθον οἱ μαθηταὶ τῷ Ἰησοῦ λέγοντες· Τίς ἄρα μείζων ἐστὶν ἐν τῇ βασιλείᾳ τῶν οὐρανῶν; 2 καὶ προσκαλεσάμενος ὁ Ἰησοῦς παιδίον ἔστησεν αὐτὸ ἐν μέσῳ αὐτῶν καὶ εἶπεν· 3 Ἀμὴν λέγω ὑμῖν, ἐὰν μὴ στραφῆτε καὶ γένησθε ὡς τὰ παιδία, οὐ μὴ εἰσέλθητε εἰς τὴν βασιλείαν τῶν οὐρανῶν. 4 ὅστις οὖν ταπεινώσει ἑαυτὸν ὡς τὸ παιδίον τοῦτο, οὗτός ἐστιν ὁ μείζων ἐν τῇ βασιλείᾳ τῶν οὐρανῶν. 5 καὶ ὃς ἐὰν δέξηται παιδίον τοιοῦτον ἓν ἐπὶ τῷ ὀνόματί μου, ἐμὲ δέχεται· 6 Ὃς δ’ ἂν σκανδαλίσῃ ἕνα τῶν μικρῶν τούτων τῶν πιστευόντων εἰς ἐμέ, συμφέρει αὐτῷ ἵνα κρεμασθῇ μύλος ὀνικὸς εἰς τὸν τράχηλον αὐτοῦ καὶ καταποντισθῇ ἐν τῷ πελάγει τῆς θαλάσσης. 7 Οὐαὶ τῷ κόσμῳ ἀπὸ τῶν σκανδάλων· ἀνάγκη γὰρ ἐστιν ἐλθεῖν τὰ σκάνδαλα· πλὴν οὐαὶ τῷ ἀνθρώπῳ ἐκείνῳ δι’ οὗ τὸ σκάνδαλον ἔρχεται. 8 εἰ δὲ ἡ χείρ σου ἢ ὁ πούς σου σκανδαλίζει σε, ἔκκοψον αὐτὰ καὶ βάλε ἀπὸ σοῦ· καλόν σοί ἐστιν εἰσελθεῖν εἰς τὴν ζωὴν χωλόν ἢ κυλλὸν, ἢ δύο χεῖρας ἢ δύο πόδας ἔχοντα βληθῆναι εἰς τὸ πῦρ τὸ αἰώνιον. 9 καὶ εἰ ὁ ὀφθαλμός σου σκανδαλίζει σε, ἔξελε αὐτὸν καὶ βάλε ἀπὸ σοῦ· καλόν σοί ἐστι μονόφθαλμον εἰς τὴν ζωὴν εἰσελθεῖν, ἢ δύο ὀφθαλμοὺς ἔχοντα βληθῆναι εἰς τὴν γέενναν τοῦ πυρός. 10 Ὁρᾶτε μὴ καταφρονήσητε ἑνὸς τῶν μικρῶν τούτων· λέγω γὰρ ὑμῖν ὅτι οἱ ἄγγελοι αὐτῶν ἐν οὐρανοῖς διὰ παντὸς βλέπουσι τὸ πρόσωπον τοῦ πατρός μου τοῦ ἐν οὐρανοῖς. 11 ἦλθε γὰρ ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου σῶσαι τὸ ἀπολωλός.

Ερμηνευτική απόδοση Ι. Θ. Κολιτσάρα.: ΚΑΤΑ ΜΑΤΘΑΙΟΝ ΙΗ´ 1 - 11 1

Εκείνην την ώρα προσήλθαν οι μαθηταί στο Ιησούν και είπαν· “ποιός άρα γε είναι μεγαλύτερος εις την βασιλείαν των ουρανών;” 2 Επροσκάλεσε τότε ο Ιησούς ένα παιδί, το έβαλεν όρθιον στο μέσον αυτών και είπε· 3 “Σας διαβεβαιώνω ότι εάν δεν αλάξετε φρονήματα και πορείαν εις την ζωήν σας και δεν γίνετε απλοί και άδολοι σαν τα παιδιά, δεν θα εισέλθετε εις την βασιλείαν των ουρανών. 4 Οποιος λοιπόν ταπεινώσει τον ευατόν του σαν αυτό το παιδάκι, αυτός είναι μεγαλύτερος εις την βασιλείαν των ουρανών. 5 Και εκείνος που θα υποδεχθή προς χάριν μου ένα τέτοιο παιδί η ένα, σαν το παιδί, απλούν άνθρωπον, δέχετε εμέ. 6 Οποιος όμως σκανδαλίσει και παρασύρει εις την αμαρτίαν ένα από τους μικρούς και απλοϊκούς αυτούς, που πιστεύουν εις εμέ, είναι προτιμότερον δι' αυτόν να κρεμασθή στον τράχηλόν του μυλόπετρα από εκείνες που γυρίζει ο όνος στον μύλον, και να καταποντισθή εις την ανοικτή θάλασσα. 7 Αλλοίμονον στον κόσμον από τα σκάνδαλα· διότι ένεκα της διαφθοράς των ανθρώπων, κατ' ανάγκην θα έλθουν σκάνδαλα και πειρασμοί. Αλλοίμονον όμως στον άνθρωπον εκείνον, δια του οποίου έρχεται το σκάνδαλον. 8 Εάν δε το χέρι σου η το πόδι σου (δηλαδή ένα πρόσωπον που σου είναι πολύτιμον και χρήσιμον) γίνεται αφορμή να παρασυρθής εις την αμαρτίαν, κόψε το και ρίξε το μακρυά· είναι καλόν για σένα να εισέλθης εις την ζωήν χωλός η κουλλός παρά με δύο χείρας η δύο πόδας να ριφθής στο πυρ το αιώνιον. 9 Και εάν το μάτι σου σε σκανδαλίζη και σε παραπλανά εις την αμαρτίαν, βγάλε το και πέταξέ το· είναι καλό για σένα να εισέλθης εις την ζωήν μονόφθαλμος παρά έχων δύο μάτια να ριφθής εις την γέννεαν του πυρός. (Κοψε δηλαδή τον δεσμόν και την επικοινωνίαν με πρόσωπα, που σου είναι μεν πολύτιμα και χρήσιμα σαν το μάτι, αλλά σε παρασύρουν εις την αμαρτίαν, δια να αποφύγης έτσι την γέενναν του πυρός και εισέλθης εις την βασιλείαν των ουρανών). 10 Προσέχετε να μη καταφρονήσετε ένα από τους μικρούς τούτους τους οπαδούς μου, διότι σας λέγω ότι αυτοί έχουν μεγάλην αξίαν ενώπιον του Θεού και οι άγγελοί των στους ουρανούς έχουν μεγάλην παρρησίαν δια λογαριασμόν των ενώπιον του Πατρός μου του εν τοις ουρανοίς και βλέπουν ακατάπαυστα το πρόσωπον αυτού. 11 Διότι ο Υιός του ανθρώπου ήλθε να σώση το απολωλός (τον άνθρωπον, δηλαδή, ο όποιος ένεκα αγνοίας και αδυναμίας βαδίζει τον δρόμον, που οδηγοί εις την αιωνίαν απώλειαν.

AΠΟΣΤΟΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ - ΠΡΟΣ ΚΟΡΙΝΘΙΟΥΣ Α' ΙΑ´ 31 - 34 31

εἰ γὰρ ἑαυτοὺς διεκρίνομεν, οὐκ ἂν ἐκρινόμεθα· 32 κρινόμενοι δὲ ὑπὸ τοῦ Κυρίου παιδευόμεθα, ἵνα μὴ σὺν τῷ κόσμῳ κατακριθῶμεν. 33 Ὥστε, ἀδελφοί μου, συνερχόμενοι εἰς τὸ φαγεῖν ἀλλήλους ἐκδέχεσθε· 34 εἰ δέ τις πεινᾷ, ἐν οἴκῳ ἐσθιέτω, ἵνα μὴ εἰς κρῖμα συνέρχησθε. Τὰ δὲ λοιπὰ ὡς ἂν ἔλθω διατάξομαι.

ΠΡΟΣ ΚΟΡΙΝΘΙΟΥΣ Α' ΙΒ´ 1 - 6 1 Περὶ δὲ τῶν πνευματικῶν, ἀδελφοί, οὐ θέλω ὑμᾶς ἀγνοεῖν. 2 οἴδατε ὅτι, ὅτε ἔθνη ἦτε, πρὸς τὰ εἴδωλα τὰ ἄφωνα ὡς ἂν ἤγεσθε ἀπαγόμενοι. 3 διὸ γνωρίζω ὑμῖν ὅτι οὐδεὶς ἐν Πνεύματι Θεοῦ λαλῶν λέγει ἀνάθεμα Ἰησοῦν, καὶ οὐδεὶς δύναται εἰπεῖν Κύριον Ἰησοῦν εἰ μὴ ἐν Πνεύματι ἁγίῳ. 4 Διαιρέσεις δὲ χαρισμάτων εἰσί, τὸ δὲ αὐτὸ Πνεῦμα· 5 καὶ διαιρέσεις διακονιῶν εἰσι, καὶ ὁ αὐτὸς Κύριος· 6 καὶ διαιρέσεις ἐνεργημάτων εἰσίν, ὁ δὲ αὐτός ἐστι Θεός, ὁ ἐνεργῶν τὰ πάντα ἐν πᾶσιν.

Ερμηνευτική απόδοση Ι. Θ. Κολιτσάρα.: ΠΡΟΣ ΚΟΡΙΝΘΙΟΥΣ Α' ΙΑ´ 31 - 34 31

Διότι εάν εξετάζαμεν τον ευατόν μας με προσοχήν και μετανοούσαμε ειλικρινώς δια τα αμαρτήματά μας και έτσι προετοιμασμένοι προσηρχόμεθα στο μέγα μυστήριον, δεν θα κατεδικαζόμεθα και δεν θα ετιμωρούμεθα έτσι από τον Θεόν. 32 Τιμωρούμενοι δε τώρα υπό του Κυρίου κατά την δικαίαν αυτού κρίσιν, παιδαγωγούμεθα προς μετάνοιαν και διόρθωσιν, δια να μη καταδικασθώμεν οριστικώς εις απώλειαν μαζή με τον κόσμον της αμαρτίας. 33 Ωστε, αδελφοί μου, όταν συγκεντρώνεσθε δια να φάγετε το Κυριακόν Δείπνον, περιμένετε με αγάπην ο ένας τον άλλον. 34 Εάν επί τέλους κανείς πεινά, ας φάγη στο σπίτι του, δια να μη αποβαίνουν εις καταδίκην σας αι λατρευτικαί αυταί συγκεντρώσεις. Τα δε άλλα σχετικώς με το Κυριακόν Δείπνον, με το μέγα μυστήριον της θείας Ευχαριστίας, όταν έλθω θα τα τακτοποιήσω.

ΠΡΟΣ ΚΟΡΙΝΘΙΟΥΣ Α' ΙΒ´ 1 - 6 1 Ως προς δε τα πνευματικά χαρίσματα αδελφοί, δεν θέλω να έχετε σεις άγνοιαν σχετικώς με αυτά· 2 Ξερετε ότι, όταν ήσθε ειδωλαλάτραι, εσύρεσθε σαν δούλοι από τοπικήν συνήθειαν και ανατροφήν και τας άλλας επιδράσστου περιβάλλοντος σας προς τα άψυχα και άφωνα είδωλα, και σαν να σας έσπρωχνε κανείς εφεύγατε από τον δρόμον του Θεού και επλανάσθε εις την άγνοιαν. 3 Από αυτήν την πλάνην και την σύγχυσιν λυτρώνει ο Χριστός, δι' αυτό σας κάμνω γνωστόν ότι κανείς άνθρωπος, ομιλών κατ' έμπνευσιν του Πνεύματος του Θεού, δεν λέγει· “Ανάθεμα να είναι ο Ιησούς”. Αλλά και κανείς πάλιν δεν ημπορεί να ομολογήση με πίστιν και ευλάβειαν “Κυριον Ιησούν”, ειμή μόνον με την χάριν και την έμπνευσιν του Αγίου Πνεύματος. 4 Το Πνεύμα δίδει χαρίσματα και δωρεάς· υπάρχουν βέβαια καταμερισμοί διαφόρων χαρισμάτων,·αλλά το Πνεύμα, που μοιράζει τα χαρίσματα, είναι ένα. 5 Και καταμερισμοί υπηρεσιών υπάρχουν εις διαφόρους πιστούς εν τη Εκκλησίᾳ· αλλ' ένας και ο αυτός είναι ο Κυριος, που μοιράζει αυτάς τας εκκλησιστικάς υπηρεσίας. 6 Υπάρχουν και διανομαί δυνάμεων, δια των οποίων ενεργούνται υπερφυσικαί και θαυμασταί πράξεις· ο ίδιος όμως Θεός είναι εκείνος που ενεργεί και μοιράζει όλα αυτά εις όλους.

The Gospel According to Matthew 18:1-11

At that time, the disciples came to Jesus, saying, "Who is the greatest in the kingdom of heaven?" And calling to him a child, he put him in the midst of them and said, "Truly, I say to you, unless you turn and become like children, you will never enter the kingdom of heaven. Whoever humbles himself like this child, he is the greatest in the kingdom of heaven. "Whoever receives one such child in my name receives me; but whoever causes one of these little ones who believe in me to sin, it would be better for him to have a great millstone fastened round his neck and to be drowned in the depth of the sea. "Woe to the world for temptations to sin! For it is necessary that temptations come, but woe to the man by whom the temptation comes! And if your hand or your foot causes you to sin, cut it off and throw it away; it is better for you to enter life maimed or lame than with two hands or two feet to be thrown into the eternal fire. And if your eye causes you to sin, pluck it out and throw it away; it is better for you to enter life with one eye than with two eyes to be thrown into the Gehenna of fire. "See that you do not despise one of these little ones; for I tell you that in heaven their angels always behold the face of my Father who is in heaven. For the Son of man came to save the lost."

The reading is from St. Paul's First Letter to the Corinthians 11:31-34; 12:1-6

Brethren, if we judged ourselves truly, we should not be judged. But when we are judged by the Lord, we are chastened so that we may not be condemned along with the world. So then, my brethren, when you come together to eat, wait for one another - if any one is hungry, let him eat at home - lest you come together to be condemned. About the other things I will give directions when I come. Now concerning the spiritual gifts, brethren, I do not want you to be uninformed. You know that when you were heathen, you were led astray to dumb idols, however you may have been moved. Therefore I want you to understand that no one speaking by the Spirit of God ever says "Jesus be cursed!" and no one can say "Jesus is Lord" except by the Holy Spirit. Now there are varieties of gifts, but the same spirit; and there are varieties of service, but the same Lord; and there are varieties of working, but it is the same God who inspires them all in every one.