Live : Αγία Μεγαλομάρτυς Παρασκευή - Όρθρος & Πανηγυρική Θεία Λειτουργία (26/7/2020)

Παρακολουθήστε σε ζωντανή μετάδοση από τον Ιερό Ναό των Αγίων Ισιδώρων Λυκαβηττού τον Όρθρο και την Πανηγυρική Θεία Λειτουργία της Αγίας Μεγαλομάρτυρος Παρασκευής. Greek Orthodox Divine Liturgy Service (Live stream) of the Holy Virgin Martyr Paraskeva of Rome. Το εκκλησάκι των Αγίων Ισιδώρων βρίσκεται στην δυτική πλευρά του λόφου Λυκαβηττού Αθηνών κτισμένο μέσα στο μεγαλύτερο σπήλαιο τού λόφου. Σύμφωνα με την παράδοση, το σπήλαιο αυτό ήταν χώρος ασκητικής ζωής των χριστιανών των πρώτων αιώνων. The small church of Saint isidoroi belongs to the Holy Archdiocese of Athens and is located on the west side of Lycabettus Hill in Athens,v built inside the largest cave on the hill. According to tradition, this cave was a place of ascetic life of the Christians of the first centuries.  * Oι ακολουθίες αναμεταδίδονται ζωντανά από τον ραδιοτηλεοπτικό σταθμό Ηλέκτρα TV και απο την ιστοσελίδα theodromion. gr

Ο ΒΙΟΣ ΚΑΙ Η ΠΟΛΙΤΕΙΑ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗΣ Σ’ ένα χωριό, έξω από τη Ρώμη, γύρω στα 1ΟΟ μ.Χ. ζούσαν δυο καλοί χριστιανοί και πάρα πολύ πλούσιοι, ο Αγάθωνας και η Πολιτεία. Όλα τα καλά τα είχαν, μα δεν είχαν παιδιά. Ήταν άκληροι όπως ο Ιωακείμ και η Άννα, όπως ο Ζαχαρίας και η Ελισάβετ. Γι’ αυτό ήταν πολύ λυπημένοι. Παρακαλούσαν, λοιπόν, το Θεό να τους δώσει ένα παιδί και θα το αφιέρωναν στο Χριστό. Ο Θεός άκουσε την προσευχή τους και τους έδωσε ένα κορίτσι, που το ονόμασαν Παρασκευή, γιατί γεννήθηκε ημέρα Παρασκευή. Είχαν όμως υποσχεθεί στο Θεό να την αναθρέψουν χριστιανικά, να την κάνουν καλή χριστιανή και να την αφιερώσουν στο Χριστό. Και πράγματι έτσι έγινε! Το τάμα τους αυτό το ξεπλήρωσαν και με το παραπάνω. Την ανέθρεψαν «εν Παιδεία και νουθεσία Κυρίου». Η Παρασκευή ήταν πολύ ωραία κοπέλα και πολύ έξυπνη. Έδειχνε από μικρή ζήλο στη θρησκεία, στα γράμματα και ήταν φρόνιμη. Δεν μάλωνε με τα άλλα παιδιά της ηλικίας της και τα ενδιαφέροντά της ήταν να καλλιεργήσει τα πνευματικά και ψυχικά της χαρίσματα. Όσο μάλιστα μεγάλωνε τόσο γινόταν και σοβαρότερη και ωριμότερη. Απρεπείς λέξεις ποτέ δεν έβγαιναν από το στόμα της και μιλούσε πάντα με καλοσύνη στους συνανθρώπους. Αγαπούσε πολύ τα θρησκευτικά βιβλία και ποτέ δεν έλειπε από την Εκκλησία. Έβρισκε πάντοτε ευκαιρία σε κάθε συναναστροφή της να συζητάει για πνευματικά και θρησκευτικά θέματα και να δυναμώνει την πίστη του Χριστού στις ασθενέστερες γυναίκες και κοπέλες. Ο Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός έγραψε τα εξής για την ταπεινότητα της Αγίας Παρασκευής. «Η Αγία Παρασκευή μεταχειριζόταν ως φτιασίδια τα δάκρυα, όταν θυμόταν τις αμαρτίες της, ως σκουλαρίκια είχε τα αυτιά της ανοιχτά για να ακούει τα λόγια της Αγίας Γραφής και ως δαχτυλίδια τους κόμπους στα δάχτυλά της από τις πολλές μετάνοιες που έκαμε. Έτσι η Αγία Παρασκευή έμαθε γράμματα και έγινε αρκετά μορφωμένη για την εποχή της και για την καθαρότητά της την αξίωσε ο Θεός και έκαμε και θαύματα. Γιάτρευε τυφλούς, κωφούς και ανάστησε νεκρούς». Πολλοί νέοι της εποχής την ζήτησαν σε γάμο γιατί ήταν σοβαρή, μυαλωμένη και ενάρετη. Αυτή όμως αγαπούσε να μείνει Παρθένα και ήθελε να μείνει καθαρή και αμόλυντη νύμφη του Χριστού. Γι’ αυτό και δεν ήθελε να ακούσει για παντρειά. Αλλά και οι γονείς της, που έβλεπαν την απόφασή της να αφιερωθεί στο Χριστό, ήταν ευχαριστημένοι και ευγνωμονούσαν το Θεό, που τους έδωσε τέτοιο ευλογημένο παιδί. Όταν πέθαναν οι γονείς της η Παρασκευή ήταν μόλις είκοσι χρονών. Τα πλούτη των γονιών της έμειναν στα χέρια της. Αντί να τα σκορπίσει σε λούσα, στολίδια και διασκεδάσεις, τα μοίρασε στους πτωχούς συμπατριώτες της, στην ΄Εκκλησία και σε ένα Μοναστήρι, όπου ζούσαν πολλές χριστιανές κοπέλες. Εκεί 18 παρέμεινε και η ίδια και έγινε μοναχή. Όλες οι μοναχές είχαν βάλει σκοπό της ζωής τους να λατρεύουν και να δοξολογούν το Θεό. Κύρια αποστολή τους ήταν να εργάζονται τα καλά έργα και η προσπάθειά τους να διαδώσουν το Ευαγγέλιο στις Εβραίες και τις ειδωλολάτρισσες. Τις πλησίαζαν με διάφορες αφορμές τις κατηχούσαν σιγά - σιγά και τις έκαναν χριστιανές. Η Παρασκευή όμως, έπειτα από μερικά χρόνια, αποφάσισε να βγει από το Μοναστήρι και να κηρύξει δημόσια το Χριστό και το Ευαγγέλιο, χωρίς να λογαριάσει το μίσος και την έχθρα που είχαν οι ειδωλολάτρες κατά των χριστιανών. Ήταν αποφασισμένη ακόμα και να μαρτυρήσει, αν χρειαζόταν για το Χριστό. Έφυγε τότε από τη Ρώμη και περιόδευσε σε πολλές πόλεις και χωριά, κηρύσσοντας τα λόγια του Ευαγγελίου. Το έργο όμως αυτό για την εποχή εκείνη ήταν δύσκολο, κοπιαστικό και πάρα πολύ επικίνδυνο. Οι ειδωλολάτρες είχαν φοβερό μίσος εναντίον των χριστιανών. Οι φυλακίσεις, οι διωγμοί και τα μαρτύρια ήταν πολύ συνηθισμένα. Βέβαια για μια γυναίκα τα πράγματα ήταν πολύ δυσκολότερα να γυρίζει έξω μόνη. Η Παρασκευή όμως αψηφώντας τις δυσκολίες, τους κόπους και τους κινδύνους μπόρεσε να φωτίσει, να κατηχήσει και να φέρει στην πίστη του Χριστού πολλούς ανθρώπους και να τους οδηγήσει στο δρόμο της Εκκλησίας του Θεού. Συζητούσε με σοφούς και λογικούς ειδωλολάτρες για ζητήματα φιλοσοφικά, θρησκευτικά και πνευματικά. Με την εξυπνάδα και την ικανότητά της αλλά και με την φώτιση του Χριστού τους αποστόμωνε, με αποτέλεσμα όλο και περισσότεροι άνθρωποι να προσέρχονται στην Εκκλησία του Χριστού. Τα μαρτύρια, τα θαύματα και ο θάνατος της Αγίας Παρασκευής Το 138 μ.Χ. αυτοκράτορας στη Ρώμη ήταν ο Αντωνίνος ο Πίος. Οι Εβραίοι που ζουν στη Ρώμη έβλεπαν με κακό μάτι το κήρυγμα της Παρασκευής, γιατί πολλοί από τους συμπατριώτες τους γίνονταν χριστιανοί και γι’ αυτό πήγαν στον αυτοκράτορα Αντωνίνο και του είπαν «Πολυχρονεμένε μας Βασιλιά, όλοι εδώ υπακούνε στις διαταγές σου. Κάποια όμως γυναίκα που την λένε Παρασκευή κηρύσσει τον Ιησού Χριστό, το παιδί κάποιας Μαρίας. Αλλά αυτόν οι πατεράδες μας τον σταύρωσαν ως λαοπλάνο και αντίθεο. Και όμως αυτή η γυναίκα λέει στο λαό σου ότι αυτός είναι ο μόνος αληθινός Θεός και οι Θεοί, που προσκυνάς εσύ και όλος ο λαός, είναι ψεύτικοι». Μόλις άκουσε αυτά ο αυτοκράτορας γεμάτος θυμό διέταξε να την φέρουν μπροστά του. Έτσι και έγινε. Στην αρχή με καλό τρόπο και διάφορες συμβουλές της είπε να αρνηθεί το Χριστό και, αν το κάνει αυτό, θα τη φορτώσει με πολλά δώρα. «Αν όμως δε θελήσεις, τότε θα σε τιμωρήσω με φοβερά βασανιστήρια» της απάντησε ο αυτοκράτορας. Η Αγία Παρασκευή ατάραχη αποκρίθηκε στις φοβέρες του βασιλιά «Μη νομίσεις, Βασιλιά, ότι με τις κολακείες σου και τις απειλές θα αρνηθώ εγώ τον γλυκύτατό μου Ιησού, γιατί δεν υπάρχει κανένα βάσανο και καμιά τιμωρία, που να με χωρίσει από την αγάπη Του». 19 Ο Βασιλιάς τότε άναψε από το θυμό του. - Πάρτε την, είπε στους στρατιώτες του. Κάψτε μια σιδερένια περικεφαλαία ώσπου να κοκκινίσει και βάλτε την στο αγύριστο κεφάλι της. Της φόρεσαν στο κεφάλι τότε μια κόκκινη περικεφαλαία, αλλά ο Θεός έκανε το θαύμα του. Η φωτιά δεν την πείραξε καθόλου. Η κατακόκκινη από τη φωτιά περικεφαλαία ήταν δροσερή, δροσερότατη. Όταν είδαν το θαύμα αυτό τα πλήθη των ειδωλολατρών, θαύμασαν και πολλοί πίστεψαν στο Χριστό. Ο Αυτοκράτορας ταράχτηκε τόσο που πήγε να σκάσει από το κακό του. Διέταξε να συλλάβουν και να θανατώσουν τους ειδωλολάτρες που πίστεψαν στο Χριστό και την Παρασκευή να την ρίξουν στη φυλακή. Η Παρασκευή μέσα στη φυλακή έδειξε όλο το μεγαλείο της ψυχής της. Παρακαλούσε τον Κύριο και έλεγε «Φύλαξέ μου, Κύριε, στην πίστη Σου την αληθινή και απάλλαξέ με από τα σκάνδαλα του εχθρού, γιατί προς Σε ήρα την ψυχή μου». Τα μεσάνυχτα παρουσιάστηκε Άγγελος Κυρίου στην Παρασκευή και της είπε «Χαίρε, Παρασκευή αθλοφόρε του Κυρίου. Μη φοβάσαι τα βασανιστήρια των τυράννων, γιατί ο Κύριος μας, που καταδέχτηκε για τη σωτηρία του ανθρώπου να δαρθεί, να φορέσει ακάνθινο στεφάνι και στο τέλος να σταυρωθεί, θα σε βοηθήσει και θα σε απαλλάξει από κάθε πειρασμό». Η Αγία τότε πήρε θάρρος από τα λόγια του Αγγέλου και προσευχήθηκε ως το πρωί. Το πρωί την πήγαν στο Βασιλιά και αυτοκράτορας Αντωνίνος της είπε: - Παρασκευή, έβαλες μυαλό ύστερα από τη χθεσινή τιμωρία ή επιμένεις ακόμα σ’ αυτή τη βλακεία; - Τι νομίζεις, απάντησε η Αγία, τι νομίζεις ασεβέστατε τύραννε, πώς με τέτοιες τιμωρίες θα μου γκρεμίσεις τον ασάλευτο πύργο της ψυχής μου, την πίστη μου στο Χριστό. Ευκολότερο είναι να μαλακώσεις το σίδερο παρά να αλλάξεις την καλή μου σκέψη για το Χριστό. Και αν θέλεις, δοκίμασε να δεις τη δύναμη του Χριστού μου. Τότε ο Βασιλιάς θύμωσε και διέταξε να την κάψουν με λαμπάδες τοποθετώντας τες κάτω από τις μασχάλες και σε άλλα ευαίσθητα μέρη του σώματος. Μάταια όμως. Η Παρασκευή έμεινε σταθερή και ακλόνητη στην πίστη της. Στο καζάνι με την πίσσα Όταν είδε ο Βασιλιάς ότι δεν είχε αποτέλεσμα ούτε με αυτό το βασανιστήριο, διέταξε να βάλουν σ’ ένα μεγάλο καζάνι πίσσα και λάδι και να τα βράσουν. Αφού τα έβρασαν πολύ καλά, και ενώ κόχλαζαν, έριξαν μέσα την Αγία. Θαύμα μεγάλο έγινε τότε! Η Αγία Παρασκευή στεκόταν μέσα στη μέση του μεγάλου καζανιού χωρίς να παθαίνει τίποτε και μάλιστα χαιρόταν σα να βρισκόταν σε δροσερό κήπο! Το περιστατικό αυτό μας το περιγράφει ο Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός ως εξής: «Τότε ο Βασιλιάς λέγει στην Αγία Παρασκευή. Σου δίνω τρεις μέρες προθεσμία και αν δεν υπακούσεις θα σε θανατώσω. Η Αγία, του απαντά ήρεμα. Βασιλιά, 20 εκείνο που πρόκειται να κάνεις σε τρεις μέρες κάντο τώρα, γιατί εγώ δεν αρνούμαι το Χριστό μου. Τότε ο Βασιλιάς προστάζει να ανάψουν μια μεγάλη φωτιά και να βάλουν ένα καζάνι γεμάτο πίσσα και λάδι και να τα βράσουν καλά. Και αμέσως δίνει εντολή να ρίξουν μέσα την Αγία για να καεί. Η Αγία Παρασκευή έκανε το σταυρό της και μπήκε μέσα στο καζάνι. Ο Αυτοκράτορας περιμένει δυο – τρεις ώρες και έκπληκτος βλέπει ότι η Αγία όχι μόνο δεν καίγεται, αλλά απολάμβανε το μαρτύριό της. - Παρασκευή, γιατί δεν καίγεσαι, της λέει ο Βασιλιάς. - Διότι ο Χριστός μου δρόσισε το νερό και δεν καίγομαι. Και τότε ο Βασιλιάς της λέει «Ράντισε και μένα να ιδώ καίει ή όχι». Πήρε αμέσως η Αγία με τα δυο της χέρια υγρό από το καζάνι και του έριξε στο πρόσωπο του. Και ξαφνικά φωνάζει: - Μέγας ο Θεός των Χριστιανών και σ’ αυτόν πιστεύω και εγώ. Έβγα Παρασκευή από το καζάνι και να βαπτίσεις και μένα. Βγήκε η Αγία από το καζάνι και αμέσως τον βάπτισε. Του ξανάδωσε και το φως των ματιών του και του είπε: - Βασιλιά, σε απαλλάσσει από φοβερή μάστιγα ο Θεός των Χριστιανών. Αυτά λέει ο Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός για το μαρτύριο και το μεγαλείο της Αγίας Παρασκευής. Η Αγία Παρασκευή ύστερα από αυτό, πήρε τη χάρη του Θεού και θεραπεύει όσους πάσχουν από τα μάτια. Γι’ αυτό άλλωστε και τόσα θαύματα κάνει σε τυφλούς που έχουν πίστη στο Θεό. Ο αυτοκράτορας Αντωνίνος μετά το θαύμα αυτό συνήλθε και έπαψε να καταδιώκει τους χριστιανούς, την δε Αγία Παρασκευή την απάλλαξε τελείως από τα βασανιστήρια και την άφησε ελεύθερη να συνεχίσει το αποστολικό της έργο. (part_1/eikona_1, λεζάντα: Η Αγία Παρασκευή) Συνέχεια μαρτυρίων Η Αγία Παρασκευή πήγε και σε άλλα μέρη, όπου και κήρυττε το λόγο του Θεού. Παντού όμως αντιμετώπισε δυσκολίες από τους ειδωλολάτρες και τους άρχοντές τους. Σε κάποιο τόπο που πήγε ήταν άρχοντας κάποιος Ασκληπιός. Ο Ασκληπιός στα φλογερά κηρύγματα της Αγίας δεν άντεξε και την καταδίκασε σε θάνατο. Διέταξε να τη ρίξουν μέσα σε ένα θηριοτροφείο, όπου βρίσκονταν πολλά άγρια θηρία και φίδια. Ένα πελώριο φίδι όμως ήταν εκείνο που θανάτωνε τους κατάδικους ακαριαία. Την έριξαν, λοιπόν, στο κλουβί του μεγάλου φιδιού και εκείνο μόλις την είδε σφύριξε δυνατά και ήταν έτοιμο να την κατασπαράξει. Αλλά η Αγία πρόλαβε και έκανε το σταυρό της και ζήτησε τη βοήθεια του Θεού. Και το θαύμα έγινε! Το φοβερό εκείνο φίδι στριφογύρισε δεξιά αριστερά και έσκασε. Κόπηκε στα δυο σα να το έκοψε κάποιο ξίφος. Πόση πράγματι είναι η δύναμη του Σταυρού! Μόλις είδαν το θαύμα ο άρχοντας και οι άλλοι που παρακολουθούσαν τη 21 σκηνή, βαπτίστηκαν και πίστεψαν στο όνομα της Αγίας Τριάδας και πίστεψαν στον αληθινό Θεό. Περιοδεία στη Θεσσαλονίκη Η Αγία Παρασκευή ταξίδεψε και σε άλλες μακρινές χώρες και πόλεις για να κηρύξει το Χριστό. Ήρθε και στην Ελλάδα και κάποτε έφθασε και στην ωραία κοιλάδα των Τεμπών. Εκεί την συνέλαβαν οι ειδωλολάτρες. Στη θέση αυτή σήμερα υπάρχει ναός της Αγίας Παρασκευής μέσα σε σπηλιά κτισμένη απ’ όπου βγαίνει και αγίασμα. Από τα Τέμπη την μετέφεραν σε μια άλλη πόλη κοντά στη Θεσσαλονίκη, όπως θέλει η παράδοση. Εκεί ήταν άρχοντας ο Ταράσιος, που θέλησε να την πιέσει για να απαρνηθεί το Χριστό και να κάνει θυσία στα είδωλα. Διέταξε και την έριξαν μέσα σ’ ένα καζάνι με βραστό λάδι, πίσσα και μολύβι. Ο Θεός όμως και πάλι έκανε το θαύμα του. Έστειλε τον Άγγελό του και έσβησε τελείως τη φωτιά, το δε μολύβι, την πίσσα και το λάδι, που έβραζαν τα έκανε ψυχρότερα και από το κρύο νερό. Μόλις είδαν αυτό το θαύμα πολλοί ειδωλολάτρες πίστεψαν στο Χριστό και στο Ευαγγέλιο του. Ο Ταράσιος όμως, αντί και αυτός να πιστέψει, αγρίεψε περισσότερο και διέταξε να την βασανίσουν και να την μαστιγώσουν αλύπητα μέχρι θανάτου. Τίποτα όμως δεν πέτυχαν και την έριξαν στη φυλακή. Η θανάτωση της Αγίας Παρασκευής Τη νύχτα εκείνη παρουσιάστηκε ο Χριστός με πλήθος Αγγέλων και της είπε: «Χαίρε Παρασκευή καλλιπάρθενε. Θάρρος!! Μη δειλιάσεις μπροστά στα βασανιστήρια, γιατί η χάρη Μου θα είναι μαζί σου. Λίγο ακόμα να υπομένεις και θα έλθεις και θα βασιλεύεις μαζί Μου αιώνια». Την ίδια στιγμή ο Χριστός της γιάτρεψε τις πληγές, της έλυσε τα δεσμά και εξαφανίστηκε. Ο Ταράσιος, όταν είδε, πως δεν μπορεί να κάνει τίποτα με τις φοβέρες και τα μαρτύρια, διέταξε τους στρατιώτες του να την αποκεφαλίσουν. Στον τόπο της εκτέλεσης ζήτησε λίγο χρόνο η Αγία Παρασκευή από τους στρατιώτες να προσευχηθεί. Πράγματι οι στρατιώτες την άφησαν και εκείνη, αφού σήκωσε τα χέρια της στον ουρανό και το νου της στο Θεό, είπε: «Κύριε Ιησού Χριστέ, Υιέ και Λόγε του Αθάνατου Πατρός, Συ ο Οποίος για τη δική μας σωτηρία ήρθες από τον ουρανό στη γη, σε ευχαριστώ, γιατί με αξίωσες να υπομένω βάσανα και τιμωρίες για το Άγιο Όνομά Σου. Σε δοξολογώ, γιατί αξιώθηκα να μιμηθώ το πάθος Σου. Σε υμνολογώ, Κύριε, γιατί με δυνάμωσες να μαρτυρήσω για την αγάπη Σου. Τώρα αξίωσέ με και της Βασιλείας Σου. Παράλαβε και την ταπεινή μου ψυχή και ανάπαυσε την μαζί με τις φρόνιμες παρθένες. Γιατί με το να περιμένω τη μεγάλη Σου δόξα, υπέμεινα τις τιμωρίες και τα βάσανα. Με το να ελπίζω στην ανταμοιβή Σου, θα λάβω τώρα και το θάνατο. Γι’ αυτό κατάταξέ μου στο χορό των Αγίων Σου μαρτύρων. Μνήσθητι, Κύριε, και όλους όσοι επικαλούνται το Όνομά Σου σε καιρό θλίψεως, γιατί είσαι ευλογημένος στους αιώνες των αιώνων Αμήν». 22 Μετά την προσευχή της οι στρατιώτες έκοψαν με το ξίφος την Αγία της κεφαλή. Η ψυχή της ανέβηκε στην ατέλειωτη χαρά, στη Βασιλεία των Ουρανών. Το Άγιο σώμα της το παρέλαβαν μερικοί χριστιανοί, που παρακολουθούσαν κρυφά όλο το μαρτύριό της και αφού το άλειψαν με αρώματα το τοποθέτησαν σε επίσημο τάφο. Εκεί υπάρχει και σήμερα μοναστήρι στο Όνομα της Αγίας Παρασκευής Η δύναμη της Πίστης Στον τάφο της έγιναν πολλά θαύματα. Πολλοί άρρωστοι έρχονταν στον τάφο της και μόνο που έπαιρναν χώμα θεραπεύονταν. Κουτσοί περπάτησαν, δαιμονισμένοι ελευθερώθηκαν, πολλές στείρες γυναίκες απέκτησαν παιδιά και προ παντός πάρα πολλοί τυφλοί βρήκαν το φως τους. Τα θαύματα της Αγίας Παρασκευής είναι αμέτρητα. Και θαύματα δεν έγιναν μόνο τον παλαιό καιρό, αλλά και σήμερα και πάντοτε γίνονται. Όποιος ζητήσει τη βοήθεια της Αγίας με πίστη, με πραγματική πίστη τον βοηθάει η Αγία στο αίτημά του. Εξάλλου με βαθιά πίστη στο Θεό οι γονείς της δεν απέκτησαν την ίδια; Με βαθιά πίστη στο Χριστό η ίδια δε γλίτωσε από τα βασανιστήρια των διωκτών της; Ο πρώην Μητροπολίτης Σερβίων και Κοζάνης μακαριστός Διονύσιος στο Μικρό Συναξαριστή του για την Αγία Παρασκευή γράφει: «Τα θαύματα των Αγίων της Εκκλησίας μας είναι κατορθώματα της πίστεως των, που ερμηνεύεται σε προσευχή και σε αγία ζωή. Ένας τέτοιος ευκλεής καρπός θερμής προσευχής των γονέων της είναι η Αγία και Οσιοπαρθενομάρτυς Παρασκευή. Σαν καρπός προσευχής που ήταν, σαν θείο δώρο, οι γονείς της την αφιέρωσαν στο Θεό. Την ανέθρεψαν εν παιδεία και νουθεσία Κυρίου, την κόσμησαν και την όπλισαν με τα ιερά διδάγματα της χριστιανικής πίστεως, που τα αντλούσαν πλούσια από την καθημερινή μελέτη της Αγίας Γραφής και την προετοίμασαν για να γίνει μια θερμή ιεραπόστολος. Όλα αυτά τα περιστατικά από το βίο της Αγίας Παρασκευής είναι έργα όχι μόνο βαθιάς πίστεως, αλλά και θερμής προσευχής, είναι ζωντανά μαθήματα για τους Χριστιανούς γονείς που πρέπει να αγιάζουν το μεγάλο και υψηλό έργο της δημιουργίας των ανθρώπων, μέσα στη θεία χάρη της Εκκλησίας μας». Τα νεότερα θαύματα της Αγίας Παρασκευής Ο αρχιμανδρίτης Χαράλαμπος Βασιλόπουλος, που έγραψε σχετικά βιβλία για τους βίους πολλών Αγίων, για τη Αγία Παρασκευή μας περιγράφει μερικά σύγχρονα θαύματα που είδε ο ίδιος με τα μάτια του και γνώρισε από κοντά τους ανθρώπους που γιατρεύτηκαν. Τους μίλησε και έμαθε από τους ίδιους τις περιπέτειες και τη γιατρειά τους. Μια Αμερικανίδα Καθολική, που ζούσε στη Γερμανία, έχασε το φως της. Έγραψε αμέσως στην Αθήνα σ’ ένα γνωστό της. «Έμαθα ότι εκεί κάτω στον τόπο σας υπάρχει μια Αγία που θεραπεύει τα μάτια των ανθρώπων. Σας παρακαλώ γράψτε μου σχετικά». Η απάντηση έφθασε γρήγορα στη Γερμανία: «Πράγματι υπάρχει, είναι η Αγία Παρασκευή και η κάρα της φυλάγεται 23 στη μονή Πετράκη. Ο δε ηγούμενός της είναι φίλος μου». Η άρρωστη έγραψε αμέσως στον ηγούμενο να κάνει δέηση στην κάρα της Αγίας για να γιατρευτεί. Και το θαύμα έγινε! Η πιστή ξένη κυρία ξαναβρήκε το φως της. Μια άλλη κυρία, ελληνίδα αυτή, βρισκόταν στην Αμερική. Οι γιατροί της είπαν ότι θα έχανε το φως της, γιατί τίποτε δεν ήταν ικανό να τη σώσει από την ασθένειά της. Απελπισμένη κατέφυγε στην Αγία Παρασκευή κάνοντας προσευχή με πολλή πίστη και αφιερώνοντας τον εαυτό της στην Αγία. «Αν γίνω καλά, Αγία μου Παρασκευή, της είπε, θα αφιερωθώ σε σένα και θα βοηθήσω να γίνει μια Εκκλησία στο Όνομά Σου». Πράγματι η παράκληση της εισακούστηκε και έγινε το θαύμα! Όταν γύρισε στην Ελλάδα πραγματοποίησε το τάμα της και ό,τι είχε υποσχεθεί. Ένας άλλος μελετητής της Αγίας Παρασκευής και πιστός χριστιανός ο συνταξιούχος δάσκαλος από τον Κρόκο Κοζάνης Γεώργιος Σιώζος στο βιβλίο του «Η Θαυματουργή Αγία Παρασκευή» μας περιγράφει πολύ ζωντανά το θαύμα που έζησε ο ίδιος στα χρόνια της κατοχής με τη σωτηρία των κατοίκων του χωριού του και τα θαύματα που άκουσε από δικούς του ανθρώπους. Μας περιγράφει, λοιπόν, ότι κατά το 1943, στον καιρό της μαύρης κατοχής από τους Γερμανούς η Αγία Παρασκευή έσωσε ολόκληρο το χωριό από βέβαιο αφανισμό. Ας τον αφήσουμε όμως να μας τα διηγηθεί ο ίδιος για να απολαύσουμε και τη γλαφυρότητα της γραφίδας του. «Ήταν η εποχή που όλα τα ‘σκιαζε η φοβέρα και τα πλάκωνε η σκλαβιά. Όλοι οι κάτοικοι της Ελλάδας, εφαρμόζοντας τις διαταγές των Γερμανών, μαζεύονταν νωρίς στα σπίτια τους με τη δύση του ηλίου. Το ίδιο φυσικά έκαναν και οι κάτοικοι του Κρόκου, χωρίς να ξέρουν τι τους περίμενε το πρωί της άλλης μέρας. Ησυχία απλώθηκε γρήγορα σ’ όλο το χωριό, μετά τη δύση του ηλίου της 29ης Ιουνίου του 1943. Λίγα σκυλιά μόνο, ενοχλημένα από διάφορους θορύβους, γάβγιζαν. Οι κάτοικοι – όλοι τους γεωργοί – κουρασμένοι από τον κάματο της ημέρας ξάπλωσαν και κοιμήθηκαν νωρίς. Την άλλη μέρα, πρωί με την ανατολή του ηλίου σύμφωνα με τη διαταγή, όχι νωρίτερα, θα ξεκινούσαν για τα χωράφια τους να συνεχίσουν και να τελειώσουν τις εργασίες που άφησαν την προηγούμενη μέρα στη μέση. Γρήγορα πέρασε η νύχτα και ήρθε η αυγή της 30ης Ιουνίου, γιορτή των Δώδεκα Αποστόλων, ημέρα Πέμπτη. Τα κουρασμένα σώματα των γεωργών μας άρχισαν να σηκώνονται μουδιασμένα. Ετοίμασαν γρήγορα τα ζώα τους και μερικοί ξεκίνησαν με τα σύνεργα για τις δουλειές τους, πριν τους προλάβει ο καυτερός ήλιος. Τι έκπληξη όμως! Στην έξοδο του χωριού αντίκρισαν Γερμανούς στρατιώτες. - Αλτ! Πού πάτε; Ήταν αυστηρή η ερώτηση του διερμηνέα. - Μα … στο χωράφι για δουλειά. 24 - Όχι. Σήμερα δεν θα πάτε πουθενά. Γυρίστε πίσω, αφήστε τα ζώα στα σπίτια και συγκεντρωθείτε στο Σχολείο. Άλλους τους πρόλαβε η καμπάνα του Αγίου Νικολάου στα σπίτια τους, πριν ξεκινήσουν για τη δουλειά τους. - Τι συμβαίνει; Τι συμβαίνει και χτυπάει η καμπάνα; Κάτι σημαντικό βέβαια; Ρωτούσαν οι γείτονες ο ένας τον άλλο. - Όλο το χωριό είναι ζωσμένο από Γερμανούς. Πάει, χαθήκαμε. Οι καημένοι οι κάτοικοι του χωριού, φιλήσυχοι όπως ήταν, τρόμαξαν πάρα πολύ από το απρόσμενο αυτό γεγονός, που πολύ γρήγορα διαδόθηκε στο χωριό». Και παρακάτω συνεχίζει ο κ. Σιώζος, αφού οι κάτοικοι συγκεντρώθηκαν στο Σχολείο, τους ανήγγειλαν ότι στο χωριό τους υπήρχαν αντάρτες και ότι είχαν όπλα κρυμμένα. «Όποιος γνωρίζει πού είναι κρυμμένα να το καταθέσει αμέσως και δε θα πάθετε τίποτα. Αλλιώς δε θα φύγει κανένας ζωντανός από δω μέσα και θα κάψουμε το χωριό ολόκληρο». Πάγωσαν οι Κροκιώτες. «Αλίμονο ποιος μας έβαλε τέτοια φωτιά; Ποιος ήξερε αυτό το μυστικό και το πρόδωσε στους Γερμανούς; Πάμε όλοι χαμένοι». Και συνέχισε ο διερμηνέας; «Τώρα θα περάσετε όλοι από την αίθουσα του σχολείου για μια μικρή ανάκριση. Να πείτε την αλήθεια σε ό,τι σας ρωτήσουν, για να μην πάθετε κακό. Αλλιώς θα σας θερίσουν τα πολυβόλα και θα κάψουμε όλο το χωριό». Άρχισαν οι ανακρίσεις για όλους τους κατοίκους, ενώ οι Γερμανοί στρατιώτες παραπέρα με τα αυτόματα στους ώμους και τα πολυβόλα στημένα πάνω στα κάγκελα της αυλής του σχολείου περίμεναν πιθανή αντίδραση. Στο μεταξύ άλλοι Γερμανοί αξιωματικοί και στρατιώτες πήγαν στην Εκκλησία του Αγίου Νικολάου, πολιούχου της Κωμοπόλεως, και έψαχναν να βρουν τα όπλα, σύμφωνα με την καταγγελία. Έκαναν άνω κάτω την Εκκλησία, αλλά ευτυχώς δε βρήκαν τίποτε. Μετά πήγαν στην Αγία Τριάδα, αλλά ούτε και εκεί βρήκαν τίποτε. Ήρθε η σειρά της Αγίας Παρασκευής, που βρίσκεται νοτιοδυτικά της Κωμοπόλεως, όπου βρίσκονται τα εξοχικά κέντρα σήμερα. Οι Γερμανοί στρατιώτες που πήγαν εκεί, βρήκαν, όπως ήταν φυσικό κλειδωμένη την πόρτα της Εκκλησίας. Αναζήτησαν το κλειδί εκεί γύρω, αλλά δεν το βρήκαν. Τράνταξαν την πόρτα μήπως ανοίξει, έδωσαν κλωτσιές με τις βαριές τους μπότες, φώναξαν, έκαναν φασαρία. (part_1/eikona_2, λεζάντα: Η Αγία Παρασκευή) Και ώ του θαύματος!! Μέσα από τις συκιές και τα αγριόχορτα που ήταν τότε στην αυλή της Εκκλησίας, πετάχτηκε ένας θεόσταλτος λαγός. Πέρασε κυριολεκτικά μέσα από τα πόδια των Γερμανών και έτρεξε προς το ρέμα. Οι Γερμανοί άφησαν την αποστολή τους και άρχισαν να κυνηγούν το λαγό. Έτρεξαν πίσω του. Τον πυροβόλησαν, τον ξανά πυροβόλησαν, αλλά δεν τον πέτυχαν. Ο Γερμανός αξιωματικός που έκανε τις ανακρίσεις μέσα στο σχολείο, άκουσε τους πυροβολισμούς και νόμισε ότι έρχονται αντάρτες για να βοηθήσουν τους κατοίκους. Βγήκε έξω, είπε στους κατοίκους να φύγουν στα σπίτια τους και 25 έδωσε εντολή στους στρατιώτες του να στρέψουν τα πολυβόλα προς το ρέμα. Άδικα όμως έψαχνε για αντάρτες. Αντάρτες δεν υπήρχαν. Υπήρχε μόνο ένας λαγός. Ήταν ο ΣΩΤΗΡΑΣ λαγός που έστειλε στην πιο κρίσιμη στιγμή η Αγία Παρασκευή για να σωθεί το χωριό από βέβαιη καταστροφή. Η Αγία Παρασκευή δεν επέτρεψε τους βαρβάρους να μπουν στην Εκκλησία της, να βρούνε τα όπλα που πράγματι υπήρχαν εκεί μέσα και θα ήταν η αιτία της καταστροφής μας. Έδειξε την αγάπη της στους κατοίκους και τους έσωσε από βέβαιο θάνατο. Οι κάτοικοι φυσικά ήταν ανάστατοι από το γεγονός αυτό που τους έκανε να χάσουν τον ύπνο τους για πολύ καιρό και ακόμα περισσότερο να το συζητούν. Η χαρά των κατοίκων και η ευγνωμοσύνη τους στην Αγία Παρασκευή που τους έστειλε το λαγό δεν περιγράφονταν. Να δοξολογούμε την Αγία Παρασκευή, που έστειλε το λαγό και σωθήκαμε, λέει σήμερα ο Κωνσταντίνος Μαρκόπουλος. Ας είναι μεγάλο το όνομα της Αγίας Παρασκευής, που μας έσωσε, λέει ο Κωνσταντίνος Πλιάτσιος. Μεγάλο το όνομα της Αγίας Παρασκευής, που έκανε το θαύμα της, λέει ο Αθανάσιος Σακκούλας. Αυτά μας περιγράφει ο Γεώργιος Σιώζος στο παραπάνω βιβλίο του. Περιγράφει όμως και άλλα θαύματα της Αγίας Παρασκευής που δεν είναι λίγα. Αναφέρει το θαύμα που έγινε στα Τέμπη και ακριβώς στο ύψος της Εκκλησίας της Αγίας Παρασκευής, όπου δυο τρένα θα συγκρούονταν. Ευτυχώς η Αγία έβαλε το χέρι της και οι οδηγοί σταμάτησαν απότομα τα τρένα και γλίτωσε ο κόσμος. Όλοι τότε έκαναν το σταυρό τους και απέδωσαν το γεγονός σε θαύμα με τη δύναμη και την επέμβαση της Αγίας Παρασκευής, στο όνομα της οποίας είναι αφιερωμένος ο ιερός ναός δίπλα στον Πηνειό ποταμό μέσα στη σπηλιά. Αναφέρει ακόμα και το θαύμα με τον βλαχόφωνο στρατιώτη. Ένας στρατιώτης από τη Σαμαρίνα στο μέτωπο της Μικράς Ασίας κάποια στιγμή κάθισε να ξεκουραστεί πάνω σε μια σέλα αλόγου. Ξαφνικά είδε μπροστά του μια οπτασία, μια γυναίκα μαυροφορεμένη να του λέει «Έ, εσύ, γιατί κάθισες εκεί; Έλα πιο πέρα» και χάθηκε από μπροστά του. Εκείνος σηκώθηκε, έφυγε πιο πέρα και σε λίγο μια τούρκικη οβίδα έπεσε πάνω στη σέλα και την έκανε κομμάτια. Η Αγία Παρασκευή και πάλι είχε κάνει το θαύμα της. Όταν συνήλθε ο στρατιώτης από το φόβο του, έκανε το σταυρό του και είπε: «Σε ευχαριστώ Αγία Παρασκευή, που με έσωσες». Να σημειωθεί εδώ ότι οι Βλάχοι της Σαμαρίνας τιμούν ιδιαίτερα την Αγία Παρασκευή και την έχουν προστάτισσά τους. Ο Γεώργιος Σιώζος στη συνέχεια αναφέρει την παράδοση που υπάρχει στο χωριό του Πλατανορέματος Σερβίων, όπως την περιγράφει ο Γεώργιος Βαϊτσόπουλος, γραμματέας της κοινότητας στο βιβλίο του «Η ιστορία του χωριού Μοσχοχωρίου». Η παράδοση λέει ότι στο Μοσχοχώρι κάθε χρόνο έρχονταν από το δάσος των Πιερίων ένα ελάφι την ημέρα της γιορτής της Αγίας Παρασκευής, 26 Ιουλίου. Στεκόταν μπροστά στην Εκκλησία. Έσκυβε τρεις φορές το κεφάλι του και παραδινόταν στους επιτρόπους. Αυτοί το έσφαζαν, το κομμάτιαζαν, το έβραζαν και μετά το μοίραζαν στους προσκυνητές. Κάποια χρονιά άργησε να έρθει, αλλά ήρθε. 26 Είχε τρέξει πολύ και έφτασε λαχανιασμένο. Οι επίτροποι το έσφαξαν παρότι ήταν κουρασμένο. Από τότε δεν ξαναφάνηκε άλλη χρονιά. Οι επίτροποι αποφάσισαν την ημέρα του πανηγυριού της Αγίας Παρασκευής να σφάζουν ένα μοσχάρι και από τότε ονόμασαν και το χωριό τους Μοσχοχώρι. Αργότερα η επιτροπή της Εκκλησίας αποφάσισε να καταργήσει το έθιμο και δεν έσφαξε μοσχάρι. Η τιμωρία όμως τους ήρθε την ίδια μέρα. Όταν επέστρεφαν τα βόδια και οι αγελάδες από τη βοσκή, παρουσιάστηκε ξαφνικά αρρώστια με αρκετά θανατηφόρα κρούσματα. Όλοι οι πανηγυριστές έμειναν άναυδοι και εκστατικοί μπροστά στο φαινόμενο αυτό. Οι επίτροποι αμέσως άρπαξαν ένα μοσχάρι, το έσφαξαν και το κακό σταμάτησε. Το έθιμο αυτό για μια ακόμη φορά γύρω στα 1956 θέλησαν να το καταργήσουν. Επειδή όμως φοβόταν την ευθύνη, ζήτησαν τη γνώμη του Μητροπολίτη Κοζάνης, του σοφού Διονυσίου, ο οποίος τους υπέδειξε να συνεχίσουν το έθιμο. Και έτσι εξακολουθεί να γίνεται κάθε χρόνο την ημέρα της γιορτής της Αγίας Παρασκευής στις 26 Ιουλίου. Τα θαύματα της Αγίας Παρασκευής είναι αμέτρητα. Για να καταλάβει κανείς πόσα είναι τα θαύματά της, ας προστρέξει στους ναούς της και ας προσέξει κάτω από την εικόνα Της, πόσα αφιερώματα είναι κρεμασμένα. Το καθένα από αυτά ανταποκρίνεται και σε ένα θαύμα που έκανε η Αγία σε εκείνον που το αφιέρωσε. Ας επισκεφτεί το χωριό Αγία Παρασκευή, 12 χιλιόμετρα νοτιοδυτικά της Κοζάνης, στο δρόμο προς την Αιανή, όπου υπάρχει το προσκύνημα της Αγίας Παρασκευής εδώ και χίλια πεντακόσια χρόνια. Και εκεί θα ακούσει από τους ίδιους τους κατοίκους του χωριού τι άκουσαν από τους παππούδες τους και τι είδαν με τα ίδια τους τα μάτια τόσα χρόνια. Θα ακούσει από τον ίδιο τον Παπαγιώργη να τους διηγείται με δάκρυα στα μάτια θαύματα και πράγματα, απίστευτα και όμως αληθινά! Ένα τέτοιο θαύμα έσπρωξε τον συγγραφέα αυτού του πονήματος, να κάνει τούτο το μικρό δώρο στην Αγία του χωριού του και το αφιερώνει εξ ολοκλήρου στο νέο μεγαλοπρεπές προσκύνημά της για την αγιογράφησή του. Θρύλοι και Παραδόσεις Αμέτρητες είναι και οι Παραδόσεις και οι Θρύλοι για την Αγία Παρασκευή στο πανελλήνιο. Στη Θράκη πιστεύουν ότι η Αγία Παρασκευή είναι γερόντισσα, ψηλή και μαυροντυμένη. Σώζεται η παράδοση που λέει ότι, όταν έπαιρναν το εικόνισμα της για να το βάλουν στο προσκέφαλο, το πρωί το έβρισκαν στην πόρτα του σπιτιού. Και ήταν αυτό σημάδι πως ήθελε να γυρίσει στην Εκκλησία της. Στην Ανατολική Θράκη πίστευαν ότι η Αγία Παρασκευή και η Αγία Μαρίνα ήταν αδελφές. Η Αγία Μαρίνα στις 17 Ιουλίου, που είναι η γιορτή της, μάζευε μια ρόγα σταφύλια από κάθε τσαμπί και τα μοίραζε στις φιλενάδες της. Ενώ η μεγαλύτερη αδελφή της, η Αγία Παρασκευή, στη δική της γιορτή στις 26 Ιουλίου, πήγαινε ένα καλάθι σταφύλια στην Εκκλησία για όλο τον κόσμο. 27 Από τους Μικρασιάτες, που ζουν σήμερα στη Μακεδονία, μαθαίνουμε ότι στις χαμένες τους πατρίδες είχαν πολλές Εκκλησίες και παρεκκλήσια της Αγίας Παρασκευής. Και όχι μόνο έκαναν τάματα, αλλά και κοιμούνταν μέσα στο χώρο για να θεραπευτούν, κυρίως από τις παθήσεις των ματιών. Σχετικά μ’ αυτά ο καθηγητής και λαογράφος Δημήτριος Οικονόμου παρατηρεί: «Οι ασθενείς εκοιμούντο εκεί και εθεραπεύοντο συμφώνως προς το πανάρχαιον έθιμον της εγκοιμήσεως εις τους ναούς, απέκοπτον δε τεμάχια εκ των ενδυμάτων των και τα εκρεμούσαν εις τα κλαδιά παρακειμένου δένδρου ή θάμνου, το οποίον σημαίνει καταπασάλωσιν της ασθενείας εις τα δένδρα. Επίσης εθυσίαζαν ζώον κατά την παναρχαίαν συνήθειαν. Μια άλλη παράδοση για την Αγία Παρασκευή είναι εκείνη που την παρουσιάζει σαν φονιά του δράκοντα. Η παράδοση αυτή υπάρχει με μικρές παραλλαγές σε όλο τον ελλαδικό χώρο και ξεκινά και αυτή από το συναξάρι της Αγίας. Σύμφωνα με αυτό η Αγία Παρασκευή, αφού έδωσε το φως στον αυτοκράτορα Αντωνίνο και τον έκανε να πιστέψει συνέχισε το δρόμο της και το έργο της. Σε άλλη πόλη που έφτασε ο άρχοντάς της, ο Ασκληπιός, την έριξε μέσα στη φωλιά ενός θηρίου, που το έλεγαν δράκο, όπως έκανε για όλους τους κατάδικους. Μα η Αγία Παρασκευή μόλις είδε το δράκο έκανε το σημείο του Σταυρού και το θηρίο έσκασε. Ακόμη παραδίδεται ότι το σκότωμα του δράκου έγινε κάποτε στο πανηγύρι της Αγίας Παρασκευής, την ώρα του χορού που ο δράκοντας, φωλιασμένος συνήθως στην πηγή και κοντά στην Εκκλησία, βγήκε και άρπαξε μια από τις κοπέλες που χόρευαν. Ο χορός και το πανηγύρι σταμάτησαν. Την άλλη χρονιά ξανάκαναν οι κοπέλες το χορό και εμφανίστηκε μια γυναίκα με ρόκα στο χέρι και μπήκε πρώτη στο χορό. Την ίδια στιγμή βρυχήθηκε και πρόβαλε το θηρίο. Τότε η γυναίκα, που ήταν η Αγία Παρασκευή, το χτύπησε με τη ρόκα και το σκότωσε. ΚΑΤΑ ΜΑΤΘΑΙΟΝ Θ´ 27 - 35 27 Καὶ παράγοντι ἐκεῖθεν τῷ Ἰησοῦ ἠκολούθησαν αὐτῷ δύο τυφλοὶ κράζοντες καὶ λέγοντες· Ἐλέησον ἡμᾶς, υἱὲ Δαυῒδ. 28 ἐλθόντι δὲ εἰς τὴν οἰκίαν προσῆλθον αὐτῷ οἱ τυφλοί, καὶ λέγει αὐτοῖς ὁ Ἰησοῦς· Πιστεύετε ὅτι δύναμαι τοῦτο ποιῆσαι; λέγουσιν αὐτῷ· Ναί, Κύριε. 29 τότε ἥψατο τῶν ὀφθαλμῶν αὐτῶν λέγων· Κατὰ τὴν πίστιν ὑμῶν γενηθήτω ὑμῖν. 30 καὶ ἀνεῴχθησαν αὐτῶν οἱ ὀφθαλμοί· καὶ ἐνεβριμήσατο αὐτοῖς ὁ Ἰησοῦς λέγων· Ὁρᾶτε μηδεὶς γινωσκέτω. 31 οἱ δὲ ἐξελθόντες διεφήμισαν αὐτὸν ἐν ὅλῃ τῇ γῇ ἐκείνῃ. 32 Αὐτῶν δὲ ἐξερχομένων ἰδοὺ προσήνεγκαν αὐτῷ ἄνθρωπον κωφὸν δαιμονιζόμενον· 33 καὶ ἐκβληθέντος τοῦ δαιμονίου ἐλάλησεν ὁ κωφός. καὶ ἐθαύμασαν οἱ ὄχλοι λέγοντες, Οὐδέποτε ἐφάνη οὕτως ἐν τῷ Ἰσραήλ. 34 οἱ δὲ Φαρισαῖοι ἔλεγον· Ἐν τῷ ἄρχοντι τῶν δαιμονίων ἐκβάλλει τὰ δαιμόνια. 35 Καὶ περιῆγεν ὁ Ἰησοῦς τὰς πόλεις πάσας καὶ τὰς κώμας, διδάσκων ἐν ταῖς συναγωγαῖς αὐτῶν καὶ κηρύσσων τὸ εὐαγγέλιον τῆς βασιλείας καὶ θεραπεύων πᾶσαν νόσον καὶ πᾶσαν μαλακίαν ἐν τῷ λαῷ. The Gospel According to Matthew 9:27-35  At that time, as Jesus passed by, two blind men followed him, crying aloud, "Have mercy on us, Son of David." When he entered the house, the blind men came to him; and Jesus said to them, "Do you believe that I am able to do this?" They said to him, "Yes, Lord." Then he touched their eyes, saying, "According to your faith be it done to you." And their eyes were opened. And Jesus sternly charged them, "See that no one knows it." But they went away and spread his fame through all that district. As they were going away, behold, a dumb demoniac was brought to him. And when the demon had been cast out, the dumb man spoke; and the crowds marveled, saying, "Never was anything like this seen in Israel." But the Pharisees said, "He casts out demons by the prince of demons." And Jesus went about all the cities and villages, teaching in their synagogues and preaching the gospel of the kingdom, and healing every disease and every infirmity among the people.